Μέρες γιορτινές σημαίνει μοναξιά. Άλλωστε ποιός μπορεί σήμερα να γιορτάζει και να πανηγυρίζει; Κι όπως σε κάθε γιορτή αποφεύγει τις παρέες. Ακόμη και την μάνα του και τους δικούς του. Το μεσημεριανό φαγητό είναι αρκετό για να ιδωθούνε.
Κατόπιν κλείνεται στο σπίτι του. Αφήνεται μονάχος στις αναμνήσεις του με 'κείνη. Κάθε τραγούδι που ακούει, σχεδόν, του μιλά για εκείνη. Πότε χαμογελά και πότε λυπάται. Ας πέρασε τόσος καιρός. Δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο, παρά μονάχα για 'κείνη...
Τους τελευταίους τρείς μήνες μαθαίνει μουσική.
Επειδή η μουσική πάντα τον συντροφεύει στην απόλυτη μοναξιά του κι επειδή τα τραγούδια μόνο εκπορθούν την ψυχή του, ήρθε ο καιρός να της γράψει τραγούδια.
Πήρε και μαθαίνει μπουζούκι κι αυτό ομόρφηνε τη ζωή του... Χάνεται για ώρες ατέλειωτες, για νύχτες ολάκερες, σκυμένος πάνω σε νότες, αγκαλιά με τα όργανά του: ένα μπουζούκι κι ένα τζουρά!
Κάθε βράδυ, μετά τη δουλειά αφιερώνεται στη μουσική και σ' εκείνη...
κι ύστερα απο πολύ καιρό νοιώθει χαρούμενος... Επειδή πλέον θα μπορεί πάντα να της τραγουδά πως:
in my life I loved you so...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου