Παράδειγμα ένα: είμαστε στο αυτοκίνητο και οδηγάς ανέμελα, μιλώντας και χειρονομώντας. Το αυτοκίνητο, όμως είναι ένα μεγάλο παλιό βυτίο! Που τρίζει και παραπαίει, μολονότι η ταχύτητά μας είναι μικρή. Ο κατηφορικός δρόμος είναι άδειος. Στην απότομη στροφή που πλησιάζουμε χάσκει ο γκρεμός και λίγα δέντρα στη άκρη της δεν παρέχουν επαρκή προστασία. Ξαφνικά τα φρένα δεν πιάνουν, δεν μπορείς να μειώσεις την λιγοστή σου ταχύτητα. Πριν αντιληφτούμε τον κίνδυνο εμφανίζεται ο πατέρας μου! Ορμά από πίσω μας, βουτά μπροστά σου και πιάνει το τιμόνι και το χειρόφρενο και τα κρατά όπως ο αναβάτης τα χαλινάρια του αλόγου. Τα τραβά με δύναμη και το παλιό φορτηγό γέρνει στο πλάι, σέρνεται στο δρόμο, βγάζοντας σπίθες και η τριβή το σταματάει με ασφάλεια, λίγο πρίν τον γκρεμό...
Παράδειγμα δεύτερο: ύστερα από πολύ καιρό βρισκόμαστε σ' ένα μπάρ, που δεν έχει πολύ κόσμο, ίσως νωρίς το απόγευμα. Κάθεσαι μόνη, ακριβώς πίσω μου, ένα μέτρο μακρυά. Πίνουμε καφέ κι αυτός που σερβίρει - ο μπάρμαν - είναι ο πατέρας σου. Μας παρακολουθεί αυστηρά, καθώς συζητάμε με πολύ καλή διάθεση. Κάποια τρίτη, ίσως η Κλεοπάτρα τον απασχολεί, αυτός χάνει την προσοχή του σε μας και αυθόρμητα και για λίγα δευτερόλεπτα σκύβουμε και φιλιόμαστε κρυφά, σαν κλέφτες. Ξυπνώ και γεύομαι και ξύπνιος ένα τόσο γλυκό φιλί που δεν μπορώ να το ξεχάσω...
Τα σημάδια επαληθεύτηκαν μια βδομάδα μετά. Φυσιολογικά κι αναμενόμενα, όπως ακριβώς συνέβη πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν...
Τα αόρατα νήματα που μας δένουν μαίνονται τριγύρω μας. Ενέγεια αστείρευτη, μυστική και απόκρυφη, λες και το σύμπαν συνεργεί σε μια άφθαρτη και διαρκή επικοινωνία από τα κύματα της κοινής μας ζωής που ακόμα ταξιδεύουν πρός το άπειρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου