Το τραγούδι της ερήμου...

Και δε θα μου λείπεις

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Μα για φαντάσου....

Heart's On Fire

Τυφλές ελπίδες...

mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa…

Ψάχνει προπονητή η μεγάλη ομάδα της πόλης μας. Τί να τον κάνει; Μήπως γνωρίζει ποιός και για ποιούς λόγους θα της είναι χρήσιμος; Ξέρει όμως τι θέλει! Το λέει σταράτα ο μεγαλομέτοχός της: —“θέλω το πρωτάθλημα και το κύπελλο!“. Με την ίδια επιθυμία, με τον ίδιο πόθο που ο υπογράφων θέλει να γίνει πρωταθλητής στη Formula 1, Μόνο που ούτε χωράω σε τέτοιο εργαλείο κι ούτε γνωρίζω πως οδηγείται με μαεστρία, σε ακραίες ταχύτητες. Θα πάρει τελικά προπονητή η ομάδα. Κάποιος θα βρεθεί, και θα προσληφθεί. Θα παίξει όμως με σταθερότητα και διάρκεια, το αναγκιαίο ποδόσφαιρο που θα φέρει θέαμα και τίτλους; Θα τη βγάλει τη χρονιά; Ή στο τέλος θα καλέσει τον Γ.Χ. να επαναλάβει τα προηγούμενα καθήκοντά του; Δώνης, Στέφενς και Αναστασιάδης ήρθαν εγκαίρως κι έφυγαν πρόωρα, με κοινό παρονομαστή του κλάσματος τον Γ.Χ. Γεωργιάδη…

“Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει”. George Santayana 1863 - 1952 Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος

 Είναι ο Βλάνταν Ίβιτς καλός προπονητής; Δικαιούται να συνεχίσει στον ΠΑΟΚ ή όχι; Αυτή είναι η ερώτηση του 1.000.000 δολαρίων που λένε οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις, που η κοινή γνώμη φλέγεται για την απάντηση, για την εξέλιξη της καυτής υπόθεσης. Αν όχι το σύνολο των Παοκτσήδων, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους διερωτάται και αγωνιά για το τι μέλει γενέσθαι με τον Ίβιτς. Βέβαια, αν ο ίδιος ο Ίβιτς έχει τους δικούς του λόγους να σταματήσει ως προπονητής του ΠΑΟΚ και να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, δεν πέφτει λόγος σε κανένα μας να έχει άποψη. Αν όμως είναι στο χέρι του Ιβάν να τον διώξει πάλι δεν μας πέφτει λόγος! Δικό του είναι το μαγαζί, από την τσέπη του πληρώνει και για τον Ίβιτς και για όποιον γουστάρει. Έλα όμως που υπάρχει το όμως! Δηλαδή η κοινή ανάγκη να ασχολούνται όλοι με τις μεγάλες ομάδες και ιδιαίτερα όταν ενσκήψει κάποια κρίση, όπως αυτή όπου η καθοδηγούμενη από τον Ίβιτς ομάδα, έχασε την πρωτιά στα play offs. Στον ΠΑΟΚ, αλλά και σε όλες τις μεγάλες ομάδες του κόσμου περισσεύει το συναίσθημα. Κλάψανε πικρά οι tifosi της Γιουβέντους για την απώλεια της κούπας του Champions League. Τα βάψανε μαύρα οι της Μπαρτσελόνα για την απώλεια του Ισπανικού πρωταθλήματος κι αυτό είναι φυσιολογικό. Κι επειδή ο Ίβιτς είναι των Παοκτσήδων - δικό τους παιδί δηλαδή, τον πονάνε, νοιάζονται για την τύχη του. Ο Ίβιτς δεν είναι ξενομπάτης σαν τον Στέφενς ή σαν τον Τούντορ. Έχει ματώσει τη φανέλα του ως ποδοσφαιριστής, έχει υπηρετήσει στις δευτεροτρίτες ομάδες του ΠΑΟΚ κι έχει καταφέρει να κερδίσει τη θέση του πρώτου προπονητή! Γεγονός σπάνιο κι ανεπανάληπτο!

Θυμάμαι τους διθυράμβους που άκουγα στο Radio Metropolis από τους Παοκτσήδες για τον Ίβιτς, όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη και όλοι τους ήταν καπεταναίοι. Που ανέλπιστα πέρσι κέρδισε την πρώτη θέση στα τότε playoffs, όταν κανείς τους δεν το περίμενε. Τα ίδια άκουγα όταν το περασμένο φθινόπωρο και μετά, η ομάδα είχε αρχίσει να ρολάρει, έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο κι έριχνε τις τεσσάρες και τις πεντάρες τη μία μετά την άλλη, μέσα - έξω. Κανείς δεν θυμότανε πότε είχε ξαναπαίξει ο ΠΑΟΚ τόσο ποιοτικό και θεαματικό ποδόσφαιρο, την τελευταία δεκαετία! Την τελευταία φορά που θυμάμαι προπονητή που ξεκίνησε να συμμαζεύει τον ΠΑΟΚ ήταν η εποχή επί Γιώργου Δώνη. Που κι αυτόν τον αδίκησαν οι διοικούντες την ομάδα. Επειδή, ενώ τον είχαν προσλάβει να φτιάξει μια καινούρια ομάδα, με ένα μίγμα μερικών παλιών και περισσότερων νέων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, του άλλαξαν τον στόχο! Εκείνη η ομάδα του Δώνη άρχισε να παίζει καλό ποδόσφαιρο, να διακρίνεται και να εμπνέει εμπιστοσύνη. Κι όταν το είδαν αυτό, άλλαξαν τον σχεδιασμό και την εντολή τους και του ζήτησαν να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας. Στόχος που απαιτούσε άλλο υλικό κι άλλη προετοιμασία! Δεν είχαν λοιπόν, την υπομονή να φτιαχτεί η ομάδα κι έχασαν τα αυγά και τα καλάθια.

Σήμερα, χάσαν πάλι την υπομονή τους. Όταν το φώς είναι στραβό και η σκιά είναι στραβή, λέει μια παλιά Εβραϊκή παροιμία. Που πάει γάντι με τον Ιβάν και τον ενθουσιώδη γιό του. Που δεν περνάει από το μυαλό τους η πιό μεγάλη αλήθεια: η ομάδα του ΠΑΟΚ χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο, από όσο νομίζουν, για να κτιστεί, να θεμελιωθεί αταλάντευτη σε κάθε δυσκολία. Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μια μέρα! Το ίδιο κι η Ρεάλ, κι η Μπαρτσελόνα, κι η Μάντσεστερ κι ο μεγάλος Άγιαξ. Καλός προπονητής λογαριάζεται αυτός που φτιάχνει ομάδα, που παίζει ποιοτικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Καλός προπονητής λογαριάζεται αυτός που διαλέγει καλούς ποδοσφαιριστές και τους κάνει καλύτερους! Κι αυτός είναι ο Βλάνταν Ίβιτς! Που κατάφερε μέσα σε 18 μήνες κι άλλαξε την εικόνα του ΠΑΟΚ, βγάζοντάς τον δεύτερο στο φετινό πρωτάθλημα. Πότε ξαναβγήκε δεύτερος ο ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα;

Ασφαλώς ο Ίβιτς έκανε λάθη. Με πιο ουσιώδες το υπερβολικό rotation των ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα. Αν κάποιος έχει να του καταλογίσει κάτι είναι η υπερβολική του εμπιστοσύνη σε κάθε ενδεκάδα που διάλεγε, σε συγκεκριμένους αγώνες. Χωρίς να έχει καταλήξει σε μια ενδεκάδα - δεκαεξάδα που θα αποτελούσε το βαρύ πυροβολικό του ΠΑΟΚ. Που θα έδινε τα περισσότερα σημαντικά παιγνίδια, σχηματίζοντας μια σταθερή ομάδα υψηλού επιπέδου, όπου το κάθε μέλος της σταθερής ενδεκάδας - δεκαεξάδας θα έβρισκε τον συμπαίκτη του με κλειστά τα μάτια. Με ομοιογένεια και σταθερότητα, ιδιαίτερα στους κρίσιμους αγώνες.

Αν φύγει ο Ίβιτς, φεύγει μαζί του και το υπολογίσιμο κεφάλαιο του ποδοσφαίρου, που ονομάζεται “συνέχεια και βελτίωση της υπάρχουσας καλής ομάδας”. Χάνεται η νοοτροπία της, η σφυρηλατημένη σε εκατοντάδες προπονήσεις ταξίδια και αγώνες. Χάνεται η αδελφοσύνη και η ιεραρχία μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Χάνεται η εμπειρία που απορρέει από τη δουλειά αυτής της ομάδας. Ο Ίβιτς και οι συνεργάτες του κατάφεραν να εκμηδενίσουν τη μάστιγα των θλάσεων, που υπέφερε ο ΠΑΟΚ. Άντε πάλι από την αρχή να ξαναβρούν τα όρια των επόμενων ποδοσφαιριστών ή τα όρια των σκληρών προπονήσεων που πρέπει να εφαρμοστούν.

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει, μας θυμίζει ο ισπανοαμερικανός φιλόσοσφος George Santayana. Κι αυτό να το πείτε στον Ιβάν και στον ενθουσιώδη γιό του…

Υ.Γ. Δύο είναι τα αποτελέσματα κάθε κρίσης: οι δυσκολίες και οι ευκαιρίες. Όμως, όσο μεγαλύτερη η γνώση, τόσο ηπιότερη η κρίση…

I Can't Go on Without You