Ερημιά μου...

Δεν υπάρχουν λάθος λέξεις καρδιά μου,

μονάχα η μοναξιά πληγώνει τη ζωή,

η μοναξιά κι η αδελφή της η σιωπή...

Βασανιστικά πληγώνουν τα δάχτυλα το πληκτρολόγιο,

χτυπούν λέξεις που κάποτε με λύτρωναν...

Μια λέξη σου έφτανε να μετουσιώσει την απελπισία

σε λευτεριά και γαλήνη,

σαν θαύμα Αρχάγγελου, που φύλαγε διαρκώς με ευλάβεια 

την ψυχή μου...

Τώρα πάλι αυτοκτονώ με λέξεις για να τραφούν τα άγραφα, 

όπως ο αγώνας μας, που και η νίκη του τέλειωνε με ήττα...

Ανέκαθεν τα λάθη μας σωστά τα ερμηνεύαμε,

σαν αντιδάνεια μιας ζωής που όμως δεν ξέραμε,

πως θα τελειώσει σε σιωπή και μοναξιά...