Τις νύχτες αργεί η μνήμη να σβήσει. Καθώς η φλογίτσα της τρεμοσβήνει και τα μάτια κοντεύουν να σφαλίσουν για να 'ρθει ο ύπνος ο λυτρωτής, μια σκέψη μικρή, ένα αδιανόητο - φευγαλέο συναίσθημα αρκεί, για να γίνει η φλογίτσα φωτιά, να κάψει τη μνήμη, να την πυρπολήσει...
Αρκεί μια εικόνα που σχηματίζεται ξαφνικά από μια σκιά, ο στίχος από ένα τραγούδι απ' το απέναντι ραδιόφωνο, το γάβγισμα της Μπέλας για να γεννηθεί μια θύελλα ή μια πυρκαγιά...
Είδα μέσα στη βουή
τη παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί,
τόσες πυρκαγιές.
Πώς να κλείσει η πληγή,
πώς να βγει τ’ αγκάθι;
Γιατί βρήκαμε, γιατί
τόσες αφορμές;
Θα ‘μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες,
δε σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δε μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε.
Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη,
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή.
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες,
δε σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δε μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε.
Στο σπίτι μαζεύτηκε, μέσα σε λίγες ώρες, όλο το στενό περιβάλλον της οικογένειας. Ξαφνιασμένοι οι περισσότεροι, επειδή ο παππούς δεν είχε δώσει κανένα κακό σημάδι επιβάρυνσης της υγείας του, διέκοψαν τις άδειές τους. Ο παππούς ο Άγγελος και η αδερφή του η θεία Μαρία ήσαν ψύχραιμοι, παρά τον απροσδόκητο θάνατο του πατέρα τους. Οργάνωσαν με σχολαστικότητα την διαδικασία της καύσης του παππού αλλά και την κηδεία του, όπως ακριβώς ήταν και η επιθυμία του. Ο μεθοδικός παππούς δεν άφηνε εν ζωή τίποτε στην τύχη, εφ’ όσον πέρναγε απ’ το χέρι του να παρεμβαίνει σε κάθε τι, που ήταν δυνατό να το προβλέψει και να το διαχειριστεί. Φαίνεται πως ακόμη και νεκρός είχε φροντίσει να μην αφήσει στην τύχη και την κηδεία του. Είχε πληρώσει προκαταβολικά το γραφείο που θα αναλάμβανε όλη την διαδικασία και είχε ενημερώσει και τα δυό του παιδιά, για τις μετά θάνατον επιθυμίες του. Η κύρια επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί το σώμα του, να τοποθετηθεί η τέφρα του σε μια απλή τεφροδόχο και είτε να αποθηκευτεί σε αποθήκη του σπιτιού είτε να αποφασίσουν, από κοινού τα παιδιά του αν θα την σκορπίσουν στη θάλασσα ή στο βουνό.
