Κανείς να μην κοιμηθεί...

Στις άγριες νύχτες των τελευταίων βδομάδων, ο ύπνος είναι λιγοστός. Παλεύει μέσα μου η σιωπή της μοναξιάς κι η ανάγκη να σε δω...

Ύστερα έρχεται το παραλήρημα. Σκιές μεταμορφώνονται σε μακρυνές φωνές, μοιρασμένες σε επιθυμία και απελπισία. Η τρέλα αποχτά νόημα και η νύχτα γίνεται μέρα! Μένει η αντανάκλαση από ένα σύνολο "οργιαστικών" ονείρων, που μόνο εσύ συνήθιζες να βλέπεις.

Μόνο εσύ πριγκηπέσσα μου...

Nessun dorma! Nessun dorma! Tu pure, o Principessa,
nella tua fredda stanza,
guardi le stelle
che tremano d'amore, e di speranza!
Ma il mio mistero chiuso in me;
il nome mio nessun sapra!
No, No! Sulla tua bocca lo diro quando la luce splendera!
Ed il mio bacio sciogliera il silenzio
che ti fa mia!
Il nome suo nessun sapr,
E noi dovrem, ahim, morir, morir!
Dilegua, o notte! Tramontate, stelle!
Tramontate, stelle! All'alba vincero! Vincero! Vincero!"

(Ο άγνωστος πρίγκιπας):
Κανείς να μην κοιμηθεί! Κανείς να μην κοιμηθεί! Ακόμη κι εσύ, πριγκίπισσα,
στο κρύο σου δωμάτιο
κοίταξε τ’ αστέρια
που τρέμουν από αγάπη και ελπίδα…

Μα το μυστήριό μου είναι κλεισμένο μέσα μου,
κανείς δεν θα μάθει το όνομά μου!
Όχι, όχι, στο στόμα σου θα το πω,
όταν το φως θα λάμπει!
Και το φιλί μου θα λιώσει τη σιωπή
που σε κάνει δικιά μου.

(Γυναικείες φωνές):
Κανείς δε θα μάθει το όνομά του…
Και εμείς θα πρέπει, αλίμονο, να πεθάνουμε, να πεθάνουμε!

(Ο άγνωστος πρίγκιπας):
Φύγε, ω νύχτα! Βασιλέψτε (δύστε), αστέρια!
Βασιλέψτε (δύστε), αστέρια! Την αυγή, θα νικήσω!
Θα νικήσω! Θα νικήσω!

Nessun Dorma (" Turandot" by Puccini )