Another day of Sun...

Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε σοφότεροι. Μεγάλη αλήθεια, που δεν μπορούμε να την αντιληφτούμε πλήρως, όταν η νειότη αμέριμνη μας περιπαίζει. Η ωριμότητα λένε πως δεν συμβαδίζει με την ηλικία. Ίσως. Όμως είναι τις περισσότερες φορές συνυφασμένη με την μεγαλύτερη ηλικία. Όπως και η συγχώρεση, η ανεκτικότητα και η οργή. Όσο μεγαλώνουμε τόσο καλύτερα καταλαβαίνουμε τον κόσμο...

My back pages...

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι

Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια

Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια

Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα

Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει

Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα

Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' ασε με πάλι να καώ

Αντέχω για ένα γύρο ακόμα

η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' όνειρο γίνε πλάνο μου

Πόσο μελό να γίνω ακόμα

για να κολλήσεις πάνω μου.

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι

Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι

Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει

Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα

Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία

Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία

Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' ασε με πάλι να καώ

Αντέχω για ένα γύρο ακόμα

η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' όνειρο γίνε πλάνο μου

πόσο μελό να γίνω ακόμα

για να κολλήσεις πάνω μου