Ydates: Η ανδρεία των σκέψεων!

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι. Φράση που τη λέμε όταν κάποιος ξεχωριστός μας κάμει την τιμή κι αποκαλυφτεί ενώπιον της ψυχής μας. Ξεχωριστός επειδή ξέφυγε απ το μεγάλο κοπάδι των συνηθισμένων, των πολλών. Αυτών που ζουν ασυνείδητα ή καλύτερα αυτών που βολεύονται απερίσκεπτα μέσα στην κοινή συνείδηση του φάε, πιές, γλέντα. Του να περνάμε καλά κι ας πάει και το παλιάμπελο!
΄Ενας τέτοιος ξεχωριστός μου έκανε την τιμή και μου μίλησε. Άνοιξε την ψυχή του και την άφησε τελείως χαλαρή, να ξεχύνεται σαν το γάργαρο νερό της πηγής, να μου ξεπλένει όλες τις αισθήσεις. Επειδή η αισθητική είναι η μεγάλη παράμετρος, η πιο καθοριστική της ζωής μας. Μεγάλο κεφάλαιο τούτο, η αισθητική, κυρίαρχο στον πολιτισμό της γής μας, γι αυτό ας το αφήσουμε για άλλη φορά.
Δεν συμφωνώ σε πολλά με τον περι ού ο λόγος. Όμως χαίρομαι να τον ακούω στο εξπρεσσιονιστικό παραλήρημά του. Ο λογισμός του ξέφρενος, επειδή μια τρικυμία σκέψεων ξεχύνεται αβίαστα απ’ το θυμικό του. Πέρασε πολλά. Πέρασε όσο ελάχιστοι στον κόσμο τούτο βιώνουν. Μια τρομερή ασθένεια, που η καλύτερη εκδήλωσή της είναι ο θάνατος κι η πιο δύσκολη, η ζωή μέσα στην απόλυτη παράλυση, κι αυτό του σημάδεψε τη ψυχή. Ετούτος ξέφυγε. Ζεί καλά, κινείται, σκέπτεται… είναι ο ένας στα πολλά εκατομμύρια ! είναι ο έχων την εξαίρεση προίκα! Είναι ο τυχερός, γι αυτό – όπως λέγει ο ίδιος – είναι το μεγάλο ευχαριστώ!
«είμαι όλος ένα μεγάλο ευχαριστώ!» σηκώνει τα τεράστια χέρια του σε μια αδιόρατη ευχαριστία, στυλώνει το τρομερό του βλέμμα και φοβερίζει το άπειρο! Χειρονομεί και τα χέρια του χορεύουν. Σηκώνεται και τρίζει ο τόπος! Ένα φοβερό θηρίο, έτοιμος να καταπιεί βουνά! Μάτια μικρά, κατάμαυρα, χωμένα στις κόγχες ενός σκληρού προσώπου, με τα ζυγωματικά τεντωμένα στα ακρότατα σημεία του Κυνός και της Μεγάλης Άρκτου! Πλάτη Άτλαντα, που ήδη κουβαλά πάνω της τα φορτία των ανθρώπων! Δυσκίνητος όντας, καταφέρνει με ευκολία περισσή να βρίσκεται παντού!
Η έκδηλη αγωνία του είναι τα γιατί! Τα γιατί που απορρέουν από κάθε στραβό που βλέπει. Για την αδικία, την κοινωνική ανισότητα του πλούτου, την περηφάνεια, την παιδεία, την έλλειψη αντρισμού των πολιτικών πράξεων, τις συνέπειες των φυσικών φαινομένων… όλη η ζωή τον πληγώνει. Επειδή έχει το προνόμιο να έχει βιώσει την τέλεια ανυπαρξία, την μηδαμινότητα και τώρα ξέρει πως λίγοι σαν αυτόν μπορούν να απολαύσουν την ζωή. Προσπαθεί να δείξει με κάθε τρόπο το αυτονόητο. Αυτό που όλοι μας αγνοούμε. Πως η μοναδικότητά μας είναι θείο δώρο!
Πότε θέλει ένα πιστόλι για να σκοτώσει όλους τους αδικούντες. Βροντοφωνάζει πως είναι ο αρχηγός των τρομοκρατών! Άλλοτε πάλι επιχέει αβίαστα «έλαιον και οίνον επι τας ψυχάς των ανθρώπων!» Είναι θύτης και θύμα, μάρτυρας και βασανιστής κι ύστερα πιάνει στα χέρια τον πηλό και φτιάχνει θαύματα! Ένα τέτοιο κοσμεί το γραφείο μου, που το ‘χω ονομάσει ¨η ανδρεία των σκέψεων¨! Ξαφνικά συνοφρυώνεται, σαρκάζοντας το τεράστιο κορμί του, που ακροβάτησε μεταξύ της απόλυτης παράλυσης και της ρευστότητας του θανάτου και τώρα μετρά τα σημάδια του.
Νοιώθει το κορμί του απόλυτα. Ξέρει πως σφίγγει η πλάτη του, πως κάθε μύς λειτουργεί ξεχωριστά, πως αόρατα σύρματα περιτυλίγουν «τον μίσχο του μηρού του!» Ακούει το αίμα του που ρέει στις φλέβες, ξέρει πότε λειτουργεί σωστά το συκώτι του και προ παντός γνωρίζει πόσο βασανίστηκε το κατσικάκι, που του πούλησε ο χασάπης! Από τη γεύση! Ναι, από τη γεύση του κρέατος γνωρίζει τι πέρασε το ζώο, που τελικά κατέληξε στο πιάτο του!
«Νοιώθω γλώσσες πουλιών να μου γλείφουν τον εγκέφαλο!» δηλώνει ατάραχος, επειδή κανείς δεν μπορεί να συμμεριστεί τις αισθήσεις του. Μικρές και μεγάλες εκρήξεις δονούν το εσωτερικό του! Βλέπει ταυτόχρονα τον ουρανό και την γη απ’ όλες τις γωνίες! Κατοικεί κλεισμένος σ’ ένα σπίτι, μη έχοντας ανάγκη από κανένα μας κι από τίποτε. Είναι τουλάχιστον 2.500 χρονών και βαδίζει ακμαίος για την επόμενη χιλιετία! Τώρα έχει ένα όνομα κοινό, όμως για μένα είναι ένας απλός άνθρωπος, ένας κανονικός άνθρωπος που πολλοί τον λένε τρελλό! Όμως δεν είναι! Κι ας χαμογελά παράξενα, όποτε κάποιος του λέει καλημέρα!