Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη
Το ξάφνιασμά σου μου απομένει
Ωραία γυναίκα αγαπημένη,
Το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα
Και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι
Και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη...
Σκύψε να μπεις πάλι στη θήκη
Λεπίδι της σιωπής μου, χίμαιρα
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ... ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ!
Την είδα για τελευταία φορά μπροστά στο φώς ενός παράξενου ηλιοβασιλέματος. Μολονότι Νοέμβρης μήνας στη ένατη μέρα, η αύρα του δειλινού ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου