Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Κι είμαι καράβι χωρίς πλήρωμα, που ο άνεμος κι η μπόρα κυβερνά...

Το δάκρυ είναι μια φωτιά...



Το δάκρυ, όλοι το ξέρουν, είναι μια φωτιά
κι ο στεναγμός μια φωνή της πληγής μας.
Καλημέρα λοιπόν σε σας που δεν κλαίτε
κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα.
'Oσο για μένα, ξέρω τώρα πια τι είναι αυτός ο κόσμος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: