Αχ!

Είμαι η σιωπή. Στη σιωπή ο νους στριφογυρίζει. Εκεί όπου η ζωή μου είναι δεμένη με αναμνήσεις. Αυτών που έχασα, αυτών που ήθελα και άλλα δεν μπορώ ούτε θέλω να ξαναζήσω. Κι αν μετρώ τις πληγές μου είναι επειδή αυτές με κρατάνε ζωντανό. 

Πως αλλοιώς...

Αχ, νά 'μουνα στο πλάι σου... απερίσπαστος απο τα λάθη σου... ν' αναπνέω κι ο αέρας να γεμίζει τα πνευμόνια μου με υγεία!
Αχ, νά 'μουνα στα πλάι σου με τη βεβαιότητα της ύπαρξής μου μ' ασφάλεια εξαρτημένη απο σένα!
Αχ, νά 'μουνα πλάι σου σαν τη βροχή, που δεν ενοχλεί το διψασμένο χώμα!
Αχ, νά 'μουνα πλάι σου, μονάχα να σε νοιώθω, καθώς ο ιδρώτας νότιζε το άλμα σου!
Αχ, νά 'μουνα πλάι σου, σαν παράπονο στα χείλη σου
Αχ, νά 'μουνα πλάι σου, σαν αέρας δυνατός στα πόδια σου, την στιγμή που κατακτάς τα ύψη!
Αχ, νά 'μουνα πλάι σου...