Ο κώδικας της ζωής του παραμένει άρρηκτα δεμένος μ' εκείνη. Δεν είναι μονάχα οι εικόνες της πόλης, το σπίτι, τα μικροαντικείμενα και τα ρούχα, όλα όσα περιέχουν την εικόνα της και την παρουσία της. Είναι και οι παράδοξες κι αφύσικες στιγμές μιας διαρκούς τηλεπάθειας, που ωστόσο μπορεί να μην είναι αληθινή, παρά προϊόν της φαντασίας του.
Έντονα, μερικές φορές πολύ έντονα όνειρα "μιλούν" ολοζώντανα για εκείνη. Που ως φαίνεται δεν είναι καλά. Που τη βασανίζουν προβλήματα και τη γιομίζουν άγχος. Τότε έρχεται ολοζώντανη στο όνειρό του και εξομολογείται τις δυσκολίες της...
Και τί παράξενο! Είναι τόσο έντονα και αληθινά, που όταν ξυπνήσει παραμένει αβέβαιος, αδυνατώντας να πιστέψει πως ενα όνειρο ήταν και πάει...
Κι ακόμα πιο παράξενο, στις σπάνιες φορές που βρίσκεται ανάμεσα σε πολύ κόσμο, όπως στη χτεσινή διαδήλωση (παράταιρος κι απόκοσμος, ξένος στο βουητό του πλήθους) νοιώθει έντονα την παρουσία της. Νοιώθει πως κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και τον ψάχνει κι έτσι αρχίζει κι αυτός να την αναζητά μέσα στο πλήθος, με έντονη τη βεβαιότητα πως εκείνη τον βλέπει κι εκείνος δεν μπορεί να τη βρεί...
Κι ούτε τα δακρυγόνα κι ούτε η αποπνικτική ατμόσφαιρα τον ενοχλούν.
Την ψάχνει αδιάκοπα και μάταια μεσ' το πλήθος και δεν φταίνε τα δακρυγόνα για τα δάκρυα στα μάτια του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου