Σαν μαγεμένος....

Άδεια η νύχτα, έρημοι οι δρόμοι

και συ παντού και πουθενά...

Πες μου πως γίνεται;

Το αγιάζι να τρυπά το κόκκαλο 

κι η σκέψη σου 

να ζεσταίνει τη ψυχή μου;

Βρυχάται η μηχανή, το γκάζι τέρμα...

ο αγέρας  να παγώνει τα χέρια μου,

η απόσταση που μας χωρίζει να μεγαλώνει

και να σε νοιώθω δίπλα μου;

Πώς γίνεται; Πές μου...

σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει

η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει...

Πάρε τα χνάρια που άφησαν
τα μαύρα δάκρυα μου
κι έλα απόψε να με βρεις
εκεί στην ερημιά μου.
Βήμα - βήμα, δάκρυ - δάκρυ
θα με βρεις σε κάποια άκρη
να κλαίω για σένα αγάπη μου,
που τώρα ζεις μακριά μου.

Δακρύζουν μάτια και καρδιές
όταν αναστενάζω
κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές
για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις
και σώσε με αφού μπορείς