Μέρα τη μέρα η μοναξιά συμπληρώνει τον καμβά της ζωής του. Ατέλειωτες ώρες σκέψεων - προνόμιο της μοναξιάς είναι το σκέπτεσθαι - ατέλειωτες μέρες αυτοαπομόνωσης γυρεύουν το νόημα μιας ζωής που έφυγε και μιας δεύτερης που οδεύει προς το τέλος...
Ήχοι, εικόνες, μνήμη και μια διαρκής πίκρα, που την κρύβει μ' επιμέλεια μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας, συνθέτουν την διαφορετικότητά του. Τι κι αν έγινε απόμακρος και δυσπρόσιτος, όπως παραπονιούνται οι κοντινοί του. Όλοι τους αντιλήφθηκαν, πως αυτό που τον "βασανίζει" είναι η έλλειψή της κι αυτό που ακόμη δεν κατάλαβαν, είναι πως μαζί της έζησε τη ζωή που ήθελε και πως χωρίς αυτήν δεύτερη ζωή δεν έχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου