Ο χρόνος δεν πονά
γίνεται ποτάμι που πάει και δεν γυρνά
περιπλανιέται τις νύχτες, σαν κι αυτή,
απελπισμένα σε μια άδεια πόλη,
που χάνεται σε μια δίνη δυστυχισμένων,
που κλείστηκαν απο νωρίς στα σπίτια...
Η φλόγα ακόμη καίει,
είναι η αγάπη που δεν ξεχνά,
φτερά που δεν πετάξαν,
γκάζια παράτολμα, αχόρταγα,
μιας ζωής που ποτέ δεν θέλησε να σβήσει
κι ας γίναν τα δάκρυα
το μόνο της ζωής του ταξίδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου