Με λογαριάζουν απο τη πλευρά των σκληρών. Απο αυτών που αντέχουν στα χτυπήματα, που ΄χουν το μυαλό καθαρό και ψυχρό, ώστε να μπορούν ν' ακουμπήσουν πάνω μου... και κάνω ότι μπορώ, για να μπορώ ν' ανταποκριθώ, στηρίζοντάς τους με τις πενιχρές μου δυνάμεις.
Αν υπάρχει κάτι που με λυγίζει εύκολα, σαν το πρώτο αεράκι που φυσά την μοναχική λυγαριά , είσαι εσύ. Μόνο εσύ. Το γνωρίζουν όλοι όσοι με ξέρουν καλά. Το είδαν εύκολα, τρείς μέρες τώρα, τό 'νοιωσαν. Άλλωστε δεν έχω τη δύναμη να το κρύψω, εγώ ο δυνατός, ο σκληρός...
Όμως, άφησε εμένα, δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι....
Άκουσα με προσοχή όλα όσα μου "έδειξες". Η απόκρυφη πλευρά της ψυχής σου δεν μου είναι άγνωστη. Πίσω απο το επίπλαστο επαγγελματικό σου προσωπείο ένοιωσα το αδιέξοδο, τις δυσκολίες και τον καθημερινό αγώνα σου. Ένοιωσα πως μεγάλωσες βίαια, "αναγκασμένη" από την ίδια ανάγκη που κατατρώγει τα σωθικά των νέων της χώρας μας.
Τίποτε απο όλα τούτα δεν με κλόνισε. Επειδή σου έχω εμπιστοσύνη. Επειδή ξέρω καλά απο ποιό μέταλλο είναι η φτιάξη σου. Όπως ξέρω πολύ καλά την προϊούσα βιασύνη σου, το πείσμα και την αντοχή σου.
Μην αλλάξεις ουρανό! Επειδή ξέρεις να πετάς και μπορείς να πετάς ψηλά, μην αφήσεις να σε καθηλώσει επι γής η καθημερινότητα και οι πρόσκαιρες καταστάσεις και ανάγκες. Κράτα τους στόχους ψηλά κι εκεί κυνήγησέ τους. Προσωρινά είσαι εγκλωβισμένη στα επίγεια, στα τετριμμένα και στα ευτελή.
Η κρίση θα τελειώσει κι όταν οι πολλοί θα παραιτηθούν εξουθενωμένοι, εσύ να είσαι έτοιμη, προπονημένη, όπως πάντα, για στόχους υψηλούς. Έχεις δικαίωμα να πέσεις, μα έχεις και τη δύναμη να σηκωθείς. Κι αν χτυπήσεις, είμαι εδώ.
Οταν θά 'ρχονται νύχτες που θα ψάχνεις το φεγγάρι
και το δικό μου τελευταίο σ' αγαπώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου