Ο παππούς μου ήταν αναρχικός. Όχι με τη σημερινή έννοια που αντιλαμβανόμαστε. Δηλαδή να τρέχει στις διαδηλώσεις, να δέρνεται με τους μπάτσους, να γράφει συνθήματα με σπρέι στους τοίχους, να μην αναγνωρίζει την εξουσία των κυβερνήσεων κλπ. Ούτε σε μια διαδήλωση δεν είχε πατήσει το πόδι του! Δεν άφηνε γένια, δεν φόραγε σκουλαρίκι ούτε άφηνε μακριά μαλλιά. Μάλλον είχε μακριά μαλλιά, του άρεσε να έχει μακριά μαλλιά αλλά μη φανταστείς πως έκανε αλογουρά ή να φόραγε σκουλαρίκι...
Απλά δεν μπορούσε ν’ ανεχτεί τον παραλογισμό οποιασδήποτε εξουσίας. Από την πολιτική εξουσία, τη στρατιωτική, τη θρησκευτική μέχρι την εξουσία που ασκεί το στενό περιβάλλον σ΄ ένα σπίτι. Η σύζυγος, η μάνα, τα αδέλφια. Και πρόσεξέ με: ο παππούς μου δεν ανέχονταν τον παραλογισμό της εξουσίας! Τον παραλογισμό! Η πρώτη του γυναίκα, η γιαγιά μου έλεγε: -- “θες να διατάξεις τον παππού σου; είναι ο πιο σύντομος τρόπος για να γίνεις εχθρός του! Όποιος κι αν είσαι. Θές να περάσει εύκολα αυτό που του διέταξες; ζήτησέ του το σαν χάρη. Το ίδιο πράγμα, όχι άλλο διαφορετικό. Θα γίνει χαλί να τον πατήσεις! Ανάποδος άνθρωπος!” Ποτέ της δεν τον κατάλαβε. Ζήσανε εικοσιπέντε χρόνια μαζί και δεν πήρε μυρουδιά ποιόν είχε δίπλα της.
Ήταν μακριά από κάθε φανατισμό. Μακριά από κάθε ακρότητα. Αυτό δεν σημαίνει πως ήταν συντηρητικός. Αντίθετα, ήταν πολύ προοδευτικός και μοντέρνος σε κάθε εποχή της ζωής του. Τον έθελγαν οι νέες ιδέες, η νέα τεχνολογία και απέρριπτε κάθε συμβατική και παρωχημένη κατάσταση. Για παράδειγμα, μέχρι τα ενενήντα του χρησιμοποιούσε υπολογιστή. Κι όχι για να σκαλίζει στο ίντερνετ, έτσι; Επεξεργάζονταν εικόνες, βίντεο και ήχο σε πολύπλοκα και τεράστια προγράμματα, που ήταν σχεδιασμένα για επαγγελματίες. Ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά αρκετά λειτουργικά συστήματα που χρησιμοποιούνται στους υπολογιστές, από τα νιάτα του! Ο πατέρας μου έμαθε υπολογιστές απ΄ αυτόν τον περασμένο αιώνα κι εγώ πολύ συχνά τον ρωτούσα για προβλήματα που αντιμετώπιζα και μου ‘δινε εύκολα τη λύση! Ήταν αυτοδίδακτος αλλά μπορούσε να ρεζιλέψει πολλούς κομπιουτεράδες με τις αλάνθαστες γνώσεις του. Είπα γνώσεις και θυμήθηκα τη δεύτερη γυναίκα του. Τον αποκαλούσε “η εγκυκλοπαίδεια”. Όταν βλέπαμε κάποιο τηλεπαιχνίδι ερωτήσεων, μπορούσε να απαντήσει στις πιο δύσκολες και απίθανες ερωτήσεις. Σε θέματα ιστορίας, γεωγραφίας, πολιτικής, τεχνολογίας, σπορ και τεχνών ήταν άπιαστος! Φοβερός! Και σε πολλά άλλα θέματα! Ήξερε λεπτομέρειες και στοιχεία με τέτοια ακρίβεια που ένιωθες εντελώς άχρηστος μπροστά του! Όμως, ποτέ δεν το επιδείκνυε αυτό, δεν το τόνιζε! Για να μη νιώθεις, στην παρουσία του μειονεκτικά. Από λεπτότητα. Το πρόσεχε πολύ αυτό. Δεν γούσταρε να προβάλλεται σαν ανώτερος από άλλους. Βέβαια, δεν είχε ιδέα από ηθοποιούς, τραγουδιστές κι από όλους τους σύγχρονους σταρ κάθε κατηγορίας και είδους. Κι αυτό επειδή δεν τον ενδιέφερε! Δεν παρακολουθούσε τίποτε από αυτά που όλοι μας καθημερινά ενδιαφερόμαστε. Δεν είχε καμία σχέση με τους περισσότερους ανθρώπους, όλους όσους ασχολούμαστε με κοινά ενδιαφέροντα και η προσοχή μας πάει στα ίδια ερεθίσματα. Διάβαζε σ’ όλη του τη ζωή συνέχεια, αλλά μόνο στα θέματα που τον ενδιέφεραν, που δεν ήταν και λίγα! Αν ρώταγες πότε έγινε η εισβολή των συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, σου έλεγε όλη την ιστορία με ακριβείς ημερομηνίες, στρατηγούς και πρωταγωνιστές, απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό, την έκβαση των επιχειρήσεων και τις διαστάσεις των γεγονότων που επηρέασαν τον κόσμο και το μέλλον της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα. Αν όμως τον ρώταγες ποιος κέρδισε την Γιουροβίζιον τραγουδιού πέρυσι, δεν είχε ιδέα! Ή ποιος ήταν ο πρωταγωνιστής στην ταινία “ο Batman” δεν μπορούσε να απαντήσει. Μια φορά, μου αφηγείται η δεύτερη γυναίκα του, βλέπανε ένα τηλεπαιχνίδι, εκείνη δηλαδή - όχι ο παππούς μου - που κάποιος αν απαντούσε θα κέρδιζε ένα εκατομμύριο ευρώ. Η ερώτηση ζήταγε να ειπωθεί ποιός ήταν ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας, όταν έγινε η λαϊκή επανάσταση εναντίον του βασιλιά της Ρουμανίας και πήρανε την εξουσία οι εξεγερμένοι, που μάλιστα τον κρεμάσαν τον εν λόγω πρωθυπουργό. Ο παππούς βέβαια απάντησε εύστοχα, μόνο που ο άλλος δεν μπορούσε να το ακούσει κι έχασε ένα εκατομμύριο... Ο παππούς βέβαια, είχε και τη λεβεντιά να το παραδέχεται αμέσως, όταν δεν γνώριζε κάτι. Όλοι μας ξέραμε πως ο παππούς, όταν κατέθετε την άποψή του για κάποιο θέμα, η θέση του βασίζονταν σε έγκυρες, ψαγμένες πηγές. Διαφορετικά, έλεγε πολύ απλά πως δεν το γνωρίζει. Κι όλοι ήμασταν σίγουροι γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου