Της άγνωστης δύναμης...

Λαβώθηκε απο άγνωστη δύναμη,

που κανείς δεν έχει -ποτέ- 'δεί τέτοια...

Κι οσο στέκεται όρθιος, ως περήφανος σταυραητός,

τόσο μέσα η ψυχή του καταρρέει...

Καταρρέει το μυαλό,  η καρδιά πένεται

και πνίγεται κάθε βράδυ σε ποτάμια αλκοόλ,

σε μια ατσάλινη μοναξιά,

που άλλος δεν την αντέχει...

Κρύβεται καλά, κλεισμένος στα σωθικά του,

βλέποντας το αίμα που ρέει ασταμάτητα

απ' της άγνωστης δύναμης

τη λαβωματιά.

Χωρίς αιτία...

Χαράματα αντίκρυσε το πλάτωμα του βράχου. Αχνό φώς, σκιές των δέντρων και το πούσι που περόνιαζε τα κόκαλα... 

Η σιωπή σκέπαζε τις στέγες στο Στρατώνι κι η μπλαβιά θάλασσα αργοσάλευε υπνωτισμένη. 

Έρωτας δεν τον αφήνει τις νύχτες να κοιμάται κι όλο θυμάται. 

Τρέφεται και ζεί με μνήμες, πότε καθρεφτίζεται στις λίμνες και πότε τα κύματα μετράει.

Βρήκε το δέντρο που 'χε κάποτε πληγώσει με τ' αρχικά τους

κι ένωσε τα δάκρυά του με τις πρωινές δροσοσταλίδες που κρέμονταν απ' το Ταυ...

Εκεί που αγαπάει τα νώτα στρέφει και μόνο στα όνειρα επιστρέφει,

Μα πάλι θέλει κι επιμένει και στο τέλος πάντα μόνος μένει...

Why?

The first time I saw you, you looked so fine 

I knew I had to make you mine 

I didn't know that you were the kind 

To let me down 

It didn't take me so long to find out 

What my friends were all talkin' 'bout 

And I know now, there ain't no doubt, 

You've been foolin' around 

Oh baby baby, 

Why'd I have to fall in love with you? 

When you can't be true 

To just one man 

Baby baby 

Why'd I have to fall in love with you? 

The changes you put me through 

Oh you'll never understand 

Sometimes I wonder what I'm waiting for 

Why don't I just walk out the door? 

'Cause I can't take it anymore 

This hurtin' inside 

Oh, but baby I guess you know 

I'm hooked on you and I can't let go 

No matter how much you hurt me so 

I couldn't leave you if I tried 

Baby baby, 

Why'd I have to fall in love with you? 

When you can't be true 

To just one man 

Baby baby 

Why'd I have to fall in love with you? 

The changes you put me through 

Oh no, you'll never understand 

I said baby baby, 

Why'd I have to fall in love with you? 

You know you can't be true 

To just one man 

I said baby baby 

Why'd I have to fall in love with you 

The changes you put me through 

Oh no, you'll never understand 

Oh baby baby ...

A painful dream...

Nobody feels any pain
Tonight as I stand inside the rain
Ev'rybody knows
That Baby's got new clothes
But lately I see her ribbons and her bows
Have fallen from her curls.
She takes just like a woman, yes, she does
She makes love just like a woman, yes, she does
And she aches just like a woman
But she breaks just like a little girl.

Queen Mary, she's my friend
Yes, I believe I'll go see her again
Nobody has to guess 
That Baby can't be blessed
Till she sees finally that she's like all the rest
With her fog, her amphetamine and her pearls.
She takes just like a woman, yes, she does
She makes love just like a woman, yes, she does
And she aches just like a woman
But she breaks just like a little girl.

It was raining from the first
And I was dying there of thirst
So I came in here
And your long-time curse hurts
But what's worse
Is this pain in here
I can't stay in here
Ain't it clear that�

I just can't fit
Yes, I believe it's time for us to quit
When we meet again
Introduced as friends
Please don't let on that you knew me when
I was hungry and it was your world.
Ah, you fake just like a woman, yes, you do
You make love just like a woman, yes, you do
Then you ache just like a woman
But you break just like a little girl. 

this is the end...

It's a dead end. Life goes worse every day. Things are difficult and there isn't any exit, any hope. Miserable life cannot be suffered. Suicide isn't a solution though is a possible choice...
I am dying...
I am dying...
It's a dead dream, a nightmare, a horrible existence...
It's unknown and unbearable, not fightable and useless, hopeless and ugly...

This is the end... the final end... alone in the dark, giving up everything....

ότι αξίξει πονάει... κι είναι δύσκολο...

Ο πολύχρωμος κόσμος των εκλογών... Μάτια ανθρώπων που σε περιεργάζονται. Μάτια μικρά, μάτια στενά, μάτια κόκκινα, λίγα γαλάζια, πολλά καστανά. Μάτια μ΄απορία και άλλα με υστερία. Μάτια της απόγνωσης, της φτώχειας και της δυστυχίας... Μάτια πονηρά, αδιάφορα, μάτια ξένα... Μάτια αμέτρητα, μα κανένα σαν τα μάτια της...

Παρέμεινε σιωπηλός, διακριτικός κι απόμακρος. Μακρυά απ' το πλήθος των ανθρώπων που ζητούν την αναγνώριση. Του τηλεφώνησαν μερικοί, υποσχέθηκαν την στήριξή τους. Με περιέργεια προσπάθησαν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά του.

 Γιατί;

 Δεν απάντησε...

 Όλοι περιμένουν πολλά. Εκείνος τίποτε.

Επειδή:

Ο κόσμος χάθηκε μαζί μ' εκείνη. Εκείνη ήταν όλος ο κόσμος... 

και κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει...

Το σημάδι που δεν σβήνει...

Διασχίζει την πόλη...

οι δρόμοι κενοί, γεμάτοι ξένο κόσμο,

που εκείνη λάτρευε κι όμως λείπει...

Με καρδιά σφιγμένη σε μέγγενη

εικόνων που ζωντανεύουν,

καθώς ξεψυχά η αντοχή.

Κλείνει τα μάτια, να μη αντικρύσει

την οδό Αθηνάς, το παντοπωλείο

τον κατήφορο στο Συντριβάνι...

-Εκείνη τι κάνει; χαθήκατε, ρωτούν,

με τα μάτια γεμάτα λαχτάρα αυθεντική,

με φωνή που πάλλεται απο συγκίνηση

και ψυχή που δονείται απο αγάπη... 

Σφίγγεται το στομάχι, τα μάτια σκοτεινιάζουν,

η ψυχή βαραίνει και τρέμουν τα πόδια...

Αφήνει τον κόσμο, χυμά

με τέρμα τα γκάζια,

η μηχανή μουγκρίζει, τα λάστιχα στριγγλίζουν,

φωτιά πυρπολεί την άσφαλτο,

κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε λαμαρίνες,

τρομαγμένους ανθρώπους και 

κόκκινα φανάρια...

Ο άνεμος δέρνει αλύπητα το σώμα του,

ακροβατεί σ' ένα λεπτό σημάδι.

που ποτέ δεν σβήνει, 

με οποιοδήποτε τίμημα...