Της ατέλειωτης νύχτας το ολοκαύτωμα
τελειώνει μέσα στα μάτια της...
Που λάμπουμε σαν βεγγαλικά μέσα στο σκοτάδι
και πυρπολούνε την ψυχή του αδυσώπητα...
Κάθε βράδυ έρχεται στ' όνειρό του,
στον λιγοστό ύπνο και γίνεται ταινία...
Γίνεται σινεμά και ζεί, πότε με τρόμο και πότε
μ' ευτυχία...
Αόρατη, όμως παρούσα, πάντα εκεί
κι αυτός εγκλωβισμένος μεσα στα βεγγαλικά, μα ψυχρά της μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου