Ας είναι...

Η νύχτα φλέγεται απο την ανάμνησή της.

Η νύχτα ζωντανεύει, γίνεται ουρλιαχτό, απλώνεται, σκεπάζει την πόλη...

Καίγεται  η ύπαρξή του σε πόνους αβάσταχτους,

σε τόνους αλκοόλ και σε καπνούς τσιγάρων.

Τραυλίζει στα σκοτεινά τ' όνομά της,

πέφτει σε παραλήρημα, δεν αντέχει...

Μέρες σκοτεινές, νύχτες άθλιες

συντροφεύουν την ζωή του...

Αν το τέλος είναι αυτό,

ας είναι...