Αστέρι της ζωής μου...

Ο χρόνος, λένε, πως γιατρεύει όλες τις πληγές. Ίσως...

Αν συμμαχίσεις με τον χρόνο, αν αποδεχτείς τετελεσμένο γεγονός, αν παραδοθείς...

Τότε, ναί! Ίσως ο χρόνος σε γιατρέψει.

Αν όμως δεν παραδοθείς; Αν δεν συμμαχίσεις; Αν δεν αποδεχτείς;

Τότε καμμιά πληγή δεν γιατρεύεται...

Κοντεύουν είκοσι μήνες απο τότε. Είκοσι μήνες που δεν την έβγαλε, ούτε στιγμή, απ το μυαλό κι απ τη ψυχή του!

Γιατί;

Κανείς δεν ξέρει... ούτε κι ο ίδιος...

Ζεί για να τη συλλογίζεται. Αναπνέει για να την ονειρεύεται...

Υπόταξε, θεληματικά, την ύπαρξή του στη μορφή της...

Γιατί;

Είναι απλό: όλος ο κόσμος του είναι εκείνη...