Πήρε και βρέχει...
Με νύχτα ντύθηκαν οι θαλασσινές σπηλιές. Κι όλα σκληρά. Σαν όστρακα, σαν τα κοχύλια που έκλεινες στις παλάμες σου...
Εκεί που υπάρχει η δίψα για την αγάπη,
μέσα στις θαλασσινές σπηλιές,
που μέρες πολλές σε γύρευα,
μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια...
Και δεν σε γνώριζα!
Αλλοί!
Ούτε με γνώριζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου