Η ζωή και ο χρόνος δεν ταυτίζονται. Κι είναι εύκολο να το διαπιστώσεις. Άλλη ζωή σχεδιάζεις, ονειρεύεσαι ή επιθυμείς κι άλλη ζωή ζείς.
Οπότε δεν έχει σημασία ο χρόνος που ονειρεύεσαι, ο χρόνος που σχεδιάζεις εαν η ζωή σου δεν περιέχεται στα όνειρά σου ή στις επιθυμίες σου.
Πόσος χρόνος χάνεται, ξοδεύεται ζώντας παράταιρα και μακρυά απο τις επιθυμίες σου...
Τα λίγα ψήγματα της ευτυχίας που δοκίμασες ήταν όταν ζούσες το τώρα, τη στιγμή, τη μέρα. Γι αυτό ήταν τόσο όμορφα... Κι όλα τούτα είναι πια ανεπανάληπτα...
Οπότε τώρα θρηνείς...
Σ’ ενα θρήνο σιωπηλό, αβάσταχτο και διαρκή.
Κι αν πέρασαν τρείς Αναστάσεις, χωρίς αντίκρυσμα για σένα, έτσι είναι πλέον η ζωή. Μένει πια να διαπιστώσεις εαν κι ο θάνατος ταυτίζεται με το χρόνο. Μάταια.
Επειδή για σένα δεν υπάρχουν περιθώρια ανάστασης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου