Αχ! ψυχή μου...

Αχ! ψυχή μου,

που απ' όπου κι αν πιαστείς, πάλι σ' Εκείνη επιστρέφεις...

Οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί, σχεδόν πάντα λυπημένοι,

κι όσο η λύπη κι αν κρύβει τον θυμό, 

είναι η απελπισία που απομένει...

Πληγή ανοιχτή η βία της ανεργίας, 

που ισοπεδώνει κάθε αξιοπρέπεια.

Οι άνθρωποι πονούν, φοβούνται, δεν ελπίζουν.

Οι μέρες σκληρές και οι νύχτες χειρότερες

κι ένας διαρκής αγώνας, δίχως νόημα, ανελέητος, μέσα σε χαλάσματα

που καταρρέουν καθημερινά.

Αχ! ψυχή μου,

να μπορούσα να πιάσω με σιγουριά το χέρι σου

και μαζί να πάρουμε τον κόσμο ολάκερο στην αγκαλιά μας,

ψηλά να κοιτάζουμε, κι άφοβα να δείξουμε,

πως είναι ο έρωτας που κινεί τον κόσμο...

Αχ! ψυχή μου,

που απ' όπου κι αν πιαστώ πάλι σε σένα επιστρέφω....