Το θολωμένο μου μυαλό

μ’ έχει προδώσει προ πολλού,

γι’ αυτό τις νύχτες περιπλανιέμαι,

πάνω σε μια μηχανή, με κρύο και βροχή,

στους σιδερένιους δρόμους,

μακρυά απο κάθε συντροφιά,

με μοναξιά και σιωπή,

με μια πολύχρονη οδύνη,

απο άλλες μέρες φερμένη...

Το θολωμένο μου μυαλό

με κάνει και παραμιλώ,

και αν σε πίκρανα ως εδώ,

φταίει το πάθος του τρελλού

του θολωμένου μου μυαλού...

επειδή ακόμη σ’ αγαπώ...