"μαζί μου, τώρα που θα πεθάνω, θα πεθάνουν κι άλλοι πολλοί άνθρωποι", μου είχε 'πεί. Κι όταν του ζήτησα να μου εξηγήσει, τι εννοούσε, χαμογέλασε: "θυμάμαι πολλούς ανθρώπους που έχουν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Πάρα πολλούς! Κι είμαι ο τελευταίος που τους θυμάται, άλλος δεν ζεί πιά. Οπότε, μόλις πεθάνω κι εγώ, θα πεθάνουν κι εκείνοι..."
Το απόγευμα της μέρας εκείνης, 2 Μαΐου 2007, ο πατέρας μου έφυγε...
Μου λείπει. Τον σκέφτομαι συχνά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου