Ερημιά μου...

Άδειασε η πόλη. Ερημιά και στο σπίτι. Η μοναξιά έγινε καθεστώς, που δεν ανατρέπεται.
Και πού  να πας; τι να πεις;
Πουθενά δεν βολεύεσαι, καμιά ευχαρίστηση, έστω να περάσει η ώρα...

Χρόνια πολλά...