Άλλη μια αυγουστιάτικη Πανσέληνο θα σε χάσω. Όπως όλες που πέρασαν από τότε. Επειδή είναι αβάσταχτο να μην είσαι εδώ και ταυτόχρονα να είσαι συνέχεια εδώ!
Να σου μιλώ και να μ' ακούς.
Να σ' αγγίζω και να τρελαίνομαι,
να σε βλέπω και να πεθαίνω...
ή αντίθετα:
να σου μιλώ και να μην μ' ακούς
να μη σ' αγγίζω καθόλου όταν όλα δηλώνουν την παρουσία σου
και να πεθαίνω χωρίς να σε 'δω...
Παρηγοριά μονάχα μένει ο στίχος του Ελύτη:
"έτσι μιλώ για σένα και για μένα,
επειδή σ' αγαπώ
και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν Πανσέληνος"
Θα με σκεφτείς απόψε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου