Μετράει τις αντοχές του. Και πάντα χάνει... Η δίνη των ημερών, οι νύχτες που δεν τελειώνουν, το αλκοόλ που δεν καίγεται, η αντοχή που δεν μετριέται...
Χάνεται σε σκέψεις που πολιορκούν, σε αισθήσεις που αναβλύζουν στο παραμικρό, σε ανθρώπους που συνδέονται μαζί της...
Κι όταν σβήσουν τα φώτα, εκείνη μόνη, με τα ζυγωματικά της τεντωμένα στις άκρες του Μεγάλου Κυνός και της Παρθένου, εξουσιάζει τη ψυχή του...
Επειδή εκείνη είναι το φώς του, που βίαια αποχωρίστηκε κι έτσι πορεύεται τυφλός με μόνη τη μορφή της μέσα στα μάτια του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου