Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία...

Τούτες τις μέρες ο άνεμος τον κυνηγάει

Χάνεται τις νύχτες σε παραισθήσεις καπνού και αλκοόλ

σαν άϋλος χρόνος, χωρίς μέτρημα, χωρίς νόημα...

Κάθε νύχτα κι ένας αδιάκοπος ρυθμός θανάτου,

που όμως δεν έχει τέλος...

κι η λύτρωση αργεί... γίνεται ποινή, ακαθόριστη μνήμη

κι έπειτα μια πνοή που φεγγερά μονοπάτια

οδηγούν στο σκοτάδι...