Αχ! βιαστικό ολόγιομο φεγγάρι
πως να σε προλάβω...
Που κρύβεσαι στα σύννεφα, αφήνοντας
αχνό φώς στα λίγα βήματά μου.
Κι αν είναι σκοτεινά, δεν με πειράζει...
Επειδή εκείνη ακόμα λαμποκοπά
μεσ' το βαρύ μυαλό μου...
Να την προσέχεις φεγγάρι μου!
Να βοηθάς να λάμπει στη ζωή της,
σταγόνα στον ωκεανό
ας είμαι στη θύμησή της,
κι εκείνη να είναι
λαμπερή κι ευτυχισμένη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου