Μεγάλωνα παρέα με τη γοητεία μιας άλλης Ελλάδας, πολύ καλύτερης από αυτή της δικής μου εποχής. Στη μικρή εκείνη ηλικία μου οι εργάτες και οι φοιτητές δέρνονταν καθημερινά με την αστυνομία στους δρόμους. Οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινές επίσης. Δεν ήμουν σε θέση να γνωρίζω την ακριβή αιτία. Πότε άκουγα για μια Αποστασία, πότε για μια ΙΔΕΑ και πότε για το Βιετνάμ των Αμερικάνων και πότε για ένα αριθμό: 1 - 1 - 4. Έβλεπα την στενοχώρια των δικών μου για τις εξελίξεις, όμως απέφευγα να ρωτήσω λεπτομέρειες, επειδή ήταν καλά ριζωμένο μέσα μου πως οι τοίχοι έχουν αυτιά.
Άκουγα πως η δημοκρατία μας κινδύνευε από τους κομμουνιστές (πάντα) όμως παντού έβλεπα σκληρούς αστυνομικούς, που μας παρατηρούσαν με το βλέμμα : “κάνε κάτι να σε δείρω”.
Οι κομμουνιστές φαίνεται ήταν καλά κρυμμένοι και οι εκπρόσωποι της δημοκρατίας είχαν έντονες διαφωνίες, μεταξύ τους, για το ποιός θα την προφυλάξει αποτελεσματικότερα.
Κάθε πρωί, λίγο πριν φύγω για το σχολείο (τελείωνα το δημοτικό) συνήθιζε η μάνα μου να με στέλνει στο φούρνο, για να πάρουμε ζεστό ψωμί. Το πρωί εκείνο δίπλα στη φουρνάρισσα, στέκονταν βλοσυρός ένας αστυνομικός εν στολῆ. Παρακολουθούσε τη φουρνάρισσα να ζυγίζει τη φρατζόλα - πριν την πουλήσει - και όταν το βάρος ήταν λιγότερο από το κανονικό, έκοβε μια - δυο φέτες από άλλο καρβέλι και συμπλήρωνε την παραγγελία.
Μου φάνηκε περίεργο και όταν ανέβηκα στο σπίτι μας το είπα του πατέρα μου. Εκείνος σκυθρώπιασε και αμέσως τηλεφώνησε κάπου. Η συνομιλία του ήταν σύντομη. Η ανησυχία του φανερή και έντονη. Μας έβαλε στο αμάξι του μαζί με την αδερφή μου και μας πήγε στο σχολείο, πρώτη και τελευταία φορά, στη ζωή μας. Ποτέ πριν και ποτέ μετά δεν μας συνόδευσε στο σχολείο!
Είμασταν πολύ περήφανοι και πολύ χαρούμενοι με την αδερφή μου, επειδή μας πήγε στο σχολείο ο πατέρας μας. Τη χαρά μας ακύρωσε ο διευθυντής του σχολείου, όταν φανερά στεναχωρημένος, ανακοίνωσε σε όλα τα παιδιά πως δεν θα γινότανε μάθημα εκείνη τη μέρα. Συνέβει κάτι πολύ κακό στην πατρίδα μας και έπρεπε να γυρίσουμε στα σπίτια μας...
Το πραξικόπημα της χούντας προβλήθηκε, προς μεγάλη μου χαρά, ως επανάσταση! Εκείνη την εποχή διάβαζα με αφοσίωση την ιστορία της επανάστασης του ’21. Οπότε η νέα επανάσταση μου ήρθε κουτί! Περίμενα λοιπόν ηρωικές μέρες, επαναστάτες με λάβαρα, παπάδες με καρυοφίλια, εθνική εξέγερση με επαναστατικό μεθύσι....
Όμως τίποτα απολύτως από όλα τούτα δεν συνέβει. Αντίθετα ο κόσμος ήταν τρομαγμένος. Στα κεντρικά κτίρια της πόλης υπήρχαν τεράστια τανκς και ο στρατός μας κυνηγούσε να κλειστούμε στα σπίτια μας από τις 7 το απόγευμα, απαγορεύοντάς μας να παίζουμε! Από την ώρα εκείνη και μετά απαγορεύονταν και η κυκλοφορία επίσης.
Οι δε κομμουνιστές είχαν εξαφανιστεί. Ούτε Κολοκοτρώνης ούτε Καραϊσκάκης ούτε Παπαφλέσσας. Πότε θα γινόταν τελικά η επανάσταση;
Σύντομα κατάλαβα πως το μεγάλο κακό που έπαθε η πατρίδα μας, όπως μας είχε πει ο δάσκαλος, ήταν πολύ αληθινό. Ήταν και χειροπιαστό. Ο δάσκαλός μας συνελήφθη ως κομμουνιστής και τον στείλανε στην εξορία.
Δύο γείτονές μας φοιτητές που έμεναν στο ρετιρέ της πολυκατοικίας μου εξορίστηκαν επίσης ως κομμουνιστές στα Γιούρα!
Τόσο ο δάσκαλός μας όσο και οι φοιτητές φίλοι μου ήταν πολύ καλοί άνθρωποι. Δεν ήταν δυνατό να είναι έτσι οι κομμουνιστές! Κάποιο λάθος θα είχε γίνει! Στη Ραψάνη, που ήταν απόμακρη και χαμένη στον κάτω Όλυμπο,
συνελήφθησαν και εξορίστηκαν ο θείος μου (και αδερφός της μάνας μου) και η θεία μου. Τα δύο ξαδέρφια μου έμειναν μόνα τους με τη γιαγιά μου! Η μάνα μου πλάνταξε στο κλάμα και μέσα σε λυγμούς, μου αποκάλυψε πως ο αδερφός της ήταν Λαμπράκης κομμουνιστής και προφανώς έτσι ένιωθε και η ίδια! Ώστε λοιπόν δεν ήταν κακοί άνθρωποι οι Λαμπράκηδες - κομμουνιστές ούτε ήταν κρυμμένοι κάπου. Ήταν γύρω μου και μάλιστα πολύ καλύτεροι από τα καθάρματα τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς. Ως και η μάνα μου ήταν δεν ήταν κομμουνίστρια! Αυτό με έκανε να καταφύγω στην αγαπημένη μου εγκυκλοπαίδεια. Ήμουν αποφασισμένος να μάθω τα πάντα για τον κομμουνισμό. Από λήμμα σε λήμμα άρχισα να διαβάζω ακατανόητα πράγματα. Πολύς κόσμος ασχολιότανε με τον κομμουνισμό και στα περιεχόμενα της εγκυκλοπαίδειας χάθηκα από τόμο σε τόμο. Το πράγμα ξεκαθάρισε όταν έπεσα τυχαία πάνω στην Οκτωβριανή Επανάσταση! Να ‘ τη πάλι η επανάσταση. Όμως ήδη ήμουν πολύ απογοητευμένος με την τρεχάμενη.....
Χρειαζόμουν εξηγήσεις. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα από τα περί κομμουνισμού. Πήρα το θάρρος και ρώτησα το βράδυ τον πατέρα μου.
- Που τα διαβάζεις όλα τούτα; ρώτησε, σάμπως θυμωμένος
- Στην εγκυκλοπαίδεια! απάντησα.
Θυμάμαι τη μάνα μου πως τινάχτηκε πάνω, σαν να πάτησε ελατήριο....
Η εγκυκλοπαίδεια συσκευάστηκε με επιμέλεια. 24 τόμοι μπήκαν σε δύο χαρτοκιβώτια και τα χαρτοκιβώτια αποθηκεύτηκαν βαθειά πάνω και μέσα στο πατάρι. Τα κλάμματα μου δεν έκαμψαν την απόφαση του πατέρα μου.
- Έχε το νου σου, πρόσταξε ο πατέρας τη μάνα μου. Ετούτος είναι επικίνδυνος. Μπορεί να ανοίξει και το ραδιόφωνο και να ακούει τα βράδυα Αλβανία.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου