Κι απόψε θέλω να πιώ...

Το κλειδί γύρισε, όπως πάντα κανονικά. Η πόρτα άνοιξε στο ίδιο άδειο σπίτι... Έξω βρέχει, οι αυγουστιάτικοι δρόμοι της πόλης ήταν και είναι άδειοι...

Σωριάστηκε στον καναπέ, άδειος κι ο ίδιος, όπως οι δρόμοι που περιπλανήθηκε...

Ο ήχος της βροχής ήταν η μόνη ένταση της σιωπής...

Κοντεύει δεκαπενταύγουστος... Απο Παρασκευή, το Σάββατο, την Κυριακή και τη Δευτέρα μόνος...

Όπως πάντα μόνος... Όπως κάθε χρόνο μόνος...

Κι απόψε θέλει να πιεί. 

Όπως λέει και το τραγούδι:

Απόψε θέλω να πιω
τίποτα μετά να μη θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
συνέπειες να μη φοβάμαι

Απόψε θέλω να πιω
θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου.
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ.
Για τα χαμένα όνειρά μου.

Θα ανάβω με τσιγάρα
θα σβήνω με ποτά...
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
στάχτη να γίνουν όλα πια.

Απόψε θέλω να πιω...
Όλους κι όλα να τα διαγράψω.
Μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ
πίσω να μην ξανακοιτάξω