Στο παράθυρο της ψυχής μου, αντικρίζω μόνο εσένα.
Δική μου η αγάπη και η ελπίδα. Μοιραίος άγγελος στα δικά σου χείλη.
Γαλήνη και ηρεμία. Αναπολώ με χάρη την εποχή των εικόνων.
Ναι, πιστεύω στην οργή και στην απεραντοσύνη της θάλασσας.
Ζωντάνια και γιορτή για τον σύγχρονο εραστή του ονείρου.
Γνώση και έρωτας. Αγνότητα και πονηρία. Ζωή με αντιθέσεις.
Χάθηκε πια λίγο η τρυφερότητα και το χάδι.
Το νερό της σιωπής ρέει στο αυλάκι της σκέψης σου. Λαμπρός ήλιος καθρεφτίζει το χρώμα των ματιών σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου