Μόνος ήσουν πάντα...

Τα σαββατοκύριακα της ερημιάς επεκτείνονται τέτοιες μέρες. Να, όπως απόψε που η νύχτα φαίνεται πως είναι πάλι μεγάλη. Και πως να μην  είναι, όταν κλείνεσαι στο άδειο σπίτι από το βράδυ της Παρασκευής, μη αντέχοντας κανένα στον κόσμο. Οι ώρες δεν περνούν κι η Τρίτη που θα βγεις πάλι στη δουλειά, αργεί πολύ ακόμη...
Μοναξιά και σιωπή. Που ίσως διακοπεί λίγες φορές από κάποιο τηλεφώνημα. Έτσι, όταν πια παύεις να παραμιλάς μόνος κι η Μπέλα δεν αποκρίνεται, ρίχνεσαι στο πληκτρολόγιο. Αφορμή μια ασήμαντη σκέψη, ένα τραγούδι που παλεύεις να το βγάλεις στην κιθάρα ή στο τρίχορδο ή και τα δυό. Μια ανάσα από φαντασιώσεις και μνήμες, που βολοδέρνουν στο μυαλό, μετουσιώνοντας τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες σε μια διαδοχή κατάθλιψης και παραφροσύνης...
Πάει μήνας που διαγνώστηκε πως ο οργανισμός σου είναι βαρειά δηλητηριασμένος. Κι ας νόμιζες πως είχαν επανέλθει οι αλλεργίες σου, αυτές που σε βασάνιζαν πολλά χρόνια, πριν σε θεραπεύσει εκείνη. Για ένα ολόκληρο χρόνο πάσχιζες να βρεις, με λάθος τρόπο, τη λύση. Κι οι μεγαδόσεις της κορτιζόνης που σου έδιναν σακάτεψαν τα σπλάχνα σου. Με τέτοιας έκτασης δηλητηρίαση δοκιμάστηκε ο οργανισμός σου, που αποδείχτηκε σκληρός πέρα από κάθε φυσιολογική αντοχή...
— Φονικές τοξίνες, ικανές να σκοτώσουν ελέφαντα,  δεν σε έκαμψαν, απόρησε ο γιατρός. —Πώς γίνεται;
Χαμογέλασες, όχι αυτάρεσκα για τον καλό σου οργανισμό και τις αντοχές του, αλλά επειδή δεν μπορούσες να του εξηγήσεις, πως εκείνη σε κρατάει ζωντανό. Εκείνη που πολύ συχνά, έρχεται στο λιγοστό σου ύπνο και σε μπολιάζει με δύναμη και αντοχή...
Εκείνη!
Κι ας είσαι μόνος για πάντα...

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
σαν κρυφή πηγή.
Μόνος είσαι πάλι
στ’ άδειο προσκεφάλι
μοναχός στη ζωή.

Γείρε και κοιμήσου
όσο κι αν πονείς.
Χάνεσαι, σκορπιέσαι
μα για σένα κανείς.

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
σαν κρυφή, σαν κρυφή πηγή.

Χάραξε κι ακόμα
τριγυρνάς στο στρώμα
για να ξεχαστείς.
Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
μόνος όπως κι εμείς.

Γείρε και κοιμήσου
όσο κι αν πονείς.
Χάνεσαι, σκορπιέσαι
μα για σένα κανείς.

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
μόνος, μόνος όπως κι εμείς.