Ἔτσι κοιμᾶται ὁλόγυμνη μέσα στὶς ἄσπρες κερασιὲς μία τρυφερή μου ἀγάπη
Ἕνα κορίτσι ἀμάραντο σὰ μυγδαλιᾶς κλωνάρι
Μὲ τὸ κεφάλι στὸν ἀγκώνα της γερτὸ καὶ τὴν παλάμη πάνω στὸ φλουρί της
Πάνω στὴν πρωινή του θαλπωρὴ ὅταν σιγὰ σιγὰ σὰν τὸν κλέφτη
Ἀπὸ τὸ παραθύρι τῆς ἄνοιξης μπαίνει ὁ αὐγερινὸς νὰ τὴν ξυπνήσει!
...
Πόσο πολὺ σὲ ἀγάπησα ἐγὼ μονάχα τὸ ξέρωἘγὼ ποὺ κάποτε σ᾿ ἄγγιξα μὲ τὰ μάτια τῆς πούλιας
Καὶ μὲ τὴ χαίτη τοῦ φεγγαριοῦ σ᾿ ἀγκάλιασα καὶ χορέψαμε μὲς στοὺς καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στὴ θερισμένη καλαμιὰ καὶ φάγαμε μαζὶ τὸ κομένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη θάλασσα μὲ τόσα βότσαλα τριγύρω στὸ λαιμὸ τόσα χρωματιστὰ πετράδια στὰ μαλλιά σου.
...
Νίκου Γκάτσου ( η μνήμη αιώνια): Αμοργός
(Όνειρο μεθυστικό με ξεσήκωσε χαράματα.
Ήταν η δροσιά της ανάσας σου
τόσο δυνατή,
που μέθυσα κι ακόμα να συνέλθω.
Ανάβλυσαν ανεμπόδιστα οι παραπάνω στίχοι του Νίκου Γκάτσου,
που τόσο με παραξένεψε
και ψάχνοντας, βρήκα πως σαν σήμερα,
έφυγε ο μεγάλος ποιητής...
Φαίνεται θα 'ναι σημαδιακό!
Γι' αυτό σε ονειρεύομαι τόσο δυνατά τις άγριες νύχτες μου...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου