Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

The Sound of Silence - Nouela


Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp

When my eyes were stabbed
By the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening

People writing songs
That voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence

"Fools" said I, "you do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach to you"
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon God they made
And the sign flashed out it's warning
And the words that it was forming

And the sign said
"The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sound of silence

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Απόψε σε θυμήθηκα ξανά...


Απόψε σε θυμήθηκα ξανά
η καρδιά μου δε σε ξεχνάει
αράπικο λουλούδι μαγικό
κι όνειρό μου μεθυστικό

Πώς μπορείς εσύ να λησμονήσεις
μια πεντάμορφη που θ’ αγαπήσεις
κι όσα έζησες μ’ αυτήν να σβήσεις
να την αρνηθείς

Θα σε δέρνει ο πόνος σαν το κύμα
θα σε κυνηγάει σκληρά το κρίμα
και με τη σειρά σου θα `σαι θύμα
θα το πληρωθείς

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Τι ωραίες στιγμές να σε βλέπω ξανά στ' άδειο σπίτι να μπαίνεις


Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν 
να γυρίσεις φωνάζουν
κι ό,τι ζήσαμε χτες σαν παλιές μουσικές
νιώθω να μ' αγκαλιάζουν.
Όλα απόψε μιλούν για παλιές μας στιγμές 
που δε λένε να σβήσουν
κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά 
που τα πήρες μαζί σου.

Βήμα-βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν το κύμα να με νανουρίσεις
μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα
γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα.

Τι ωραίες στιγμές να σε νιώθω παντού
γύρω να σ' ανασαίνω
πάλι να μου γελάς, για ζωή να μιλάς
και εγώ να σωπαίνω.
Τι ωραίες στιγμές να σε βλέπω ξανά
στ' άδειο σπίτι να μπαίνεις
κι όταν θα με φιλάς λίγα να μου ζητάς
και πολλά να μου παίρνεις.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Baby, you don't know what is like...

In my brain
I see your face again
I know my frame of mind
You ain't got to be so blind
And I'm blind, so so so very blind
I'm a man, 
can't you see what I am
I live and I breathe for you
But what good does it do
If I ain't got you, 
ain't got?
Baby

You don't know what it's like, 
baby, You don't know what it's like

To love somebody
To love somebody
The way I love you

Ahhhhhhh
You don't know what it's like, 
baby, You don't know what it's like

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Σαν την αγάπη την κρυφή...


Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Δεν είναι πόνος να πονεί,
πόνος να θανατώνει,
σαν την αγάπη την κρυφή,
που δεν ξεφανερώνει.

Θαρρώ πεινώ, μα γω διψώ,
με δε διψώ, νυστάζω,
με δε νυστάζω ξαγρυπνώ
για σε κι αναστενάζω.

Μελαχρινό μου πρόσωπο,
φράγκικο μοναστήρι,
ούτε στην πόρτα φαίνεσαι,
ούτε στο παραθύρι.

Πρόβαλε φέξη τ' ουρανού
και στέρηση του κόσμου
το νου μου και το λογισμό,
όπου μου πήρες, δώσ' μου.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Δευτέρα ξημερώματα...


Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου


Δευτέρα ξημερώματα με χίλια μαραζώματα
και με σκυμμένους ώμους,
το ξυπνητήρι σου χτυπά, μα εσύ δεν είσαι πουθενά
στριφογυρνάς στους δρόμους.

Αχ είναι ο κόσμος ψεύτικος
σαν μιας βιτρίνας τζάμι,
βλέπεις για λίγο να περνάς
μα κι η ματιά χαράμι.

Τα όνειρα μπαζώσανε στο κάρο τα φορτώσανε
για τους σκουπιδοτόπους,
σβήσαν τα φώτα ξαφνικά, εσύ δεν πας για τη δουλειά
και κλαις για τους ανθρώπους.

Ας είναι ο κόσμος ψεύτικος
όπως τα παραμύθια,
φτάνει που το δικό σου αχ
είναι η μόνη αλήθεια.

Ποιόν έρωτα ξαγρύπνησες και ποιο κορμάκι φίλησες,
τι θες και τι ελπίζεις,
εσύ έχεις μόνο μια σκιά, που ούτε κι αυτή σ' ακολουθά
δύσκολα καθαρίζεις.

Αν είναι ο κόσμος ψεύτικος
δίχως καμμιά ελπίδα
είναι κι ο χάρος ψεύτικος
η κάθε αλυσίδα.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

A Thousand Kisses Deep


The ponies run, the girls are young,
The odds are there to beat.
You win a while, and then it?s done ?
Your little winning streak.
And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it?s real,
A Thousand Kisses Deep.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

In the next room...

Still, I see you in my dreams. Very often. The nights become my real world. I leave a little radio on, listening to music, all night long. Among the songs sleep lasts a few minutes. I can't name it sleep. It is rather a faint or a little death.
Then I have these dreams. I start to live beyond my everyday loneliness. I have you present, as time stood still until today. I live our normal life and it is so vivid that when I wake up, I can hardly believe that my dark room is real, the music is real...

Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Passenger - David


"David"
I met him outside a hostel door
He said I'll tell you mine if you tell me yours
I know you think it's shifty for a man in his fifties
To be sleeping in a hostel dorm
But I used to be a welder by trade
Used to work by the water where the ships get made
But no ship yard will take me now
My hands are too shaky now
I've spent all my money before I get paid

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

No escape from reality...




Too late, my time has come
Sends shivers down my spine
Body's aching all the time
Goodbye everybody I've got to go
Gotta leave you all behind and face the truth
Mama, ooo (anyway the wind blows)
I don't want to die
I sometimes wish I'd never been born at all

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Προς το τέλος...


Η ζωή τρέχει γρηγορότερα προς το τέλος. Βδομάδα τη βδομάδα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Κι ο λόγος είναι γνωστός: όταν αποκοπείς από το άλλο μισό, που η ίδια η ζωή σου χάρισε, ο χρόνος σου τρέχει, τελειώνει γρηγορότερα. Επειδή αξιώθηκες να ζήσεις το μοναδικό. Το τέλειο! Αυτό το πιο σημαντικό στη ζωή του ανθρώπου!

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

I've still got the blues for you.



So many years since I've seen your face
Here in my heart, there's an empty space
Where you used to be

So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you

Though the days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

You Can't Always Get What You Want...



I saw her today at the reception
In her glass was a bleeding man
She was practiced at the art of deception
Well I could tell by her blood-stained hands

You can't always get what you want
You can't always get what you want
You can't always get what you want
But if you try sometimes you just might find
You just might find
You get what you need

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

I will always love you...



If I should stay
I would only be in your way
So I'll go but I know
I'll think of you every step of the way

And I... will always love you, ooh
Will always love you
You
My darling, you..


Στις ώρες της αϋπνίας τη σιωπή σπάζει ένα ραδιοφωνάκι. Που παίζει για όση νύχτα ακουμπά το κορμί του στο κρεβάτι. Τη λιγοστή ώρα που θ' αποκοιμηθεί, τα τραγούδια γίνονται αφορμή για όνειρα ή εφιάλτες. 

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Κανείς να μην κοιμηθεί...


















Στις άγριες νύχτες των τελευταίων βδομάδων, ο ύπνος είναι λιγοστός. Παλεύει μέσα μου η σιωπή της μοναξιάς κι η ανάγκη να σε δω...
Ύστερα έρχεται το παραλήρημα. Σκιές μεταμορφώνονται σε μακρυνές φωνές, μοιρασμένες σε επιθυμία και απελπισία. Η τρέλα αποχτά νόημα και η νύχτα γίνεται μέρα! Μένει η αντανάκλαση από ένα σύνολο "οργιαστικών" ονείρων, που μόνο εσύ συνήθιζες να βλέπεις.
Μόνο εσύ πριγκηπέσσα μου...

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Σαν νεροκάλαμο βαλσαμωμένο...

Δυό - τριών ημερών φεγγάρι διέκοπτε την ερημιά. Άδειος ο δρόμος, άδειος ο τόπος, άδειος κι ο ουρανός. Μονάχα η μαύρη θάλασσα σάλευε στη νυχτιά. Απέναντι, τα λιγοστά φώτα της Αμμουλιανής τρεμόπαιζαν στην παγωνιά της υγρασίας. Το βρώμικο λιωμένο χιόνι στο πλάι του δρόμου έμοιαζε περασμένη απειλή. Τα δέντρα στη σειρά, ακίνητα σαν σκιάχτρα αλλόκοτα, όριζαν το πέρασμα του πλημμυρισμένου δρόμου προς Ουρανούπολη. Τα νερά κατέβαιναν απ' τις μικροπλαγιές καθώς το πρόσφατο χιόνι έλιωνε, έρποντας αργά - αργά προς τη θάλασσα.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Ποιος βουρκωμένος ποταμός μας πήρε;


Στοιχειώνει μέσα μου η φωνή σου. Σ' ακούω καθαρά να διαλέγεσαι την καθημερινότητά μας, λες και δεν είμαστε χωριστά τέσσερις αιώνες τώρα... και σαν σ' ακούω, νιώθω πως τα όνειρά μου έσμιξαν με την πραγματικότητα. Γίνηκαν στέρεα, σαν δεντρί με κλαδιά και ρίζες.
Βλέπω την ανάσα μου να γίνεται φλόγα από χαρά και να χνωτίζει τα τζάμια με τ' αρχικά σου. Οι πιο ωραίες αναμνήσεις με τυραννούν τα βράδυα. Κι οι δυό μας, γύρω από μια πληγή γυρνάμε. Γύρω απ' την ίδια κομβική πληγή που μας ορίζει αλληλένδετα ενωμένους...
Κι ας ξέχασε κι ο χρόνος να μας κηρύξει ξένους...