Eίμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμένη...

Καλημέρα! 

Κι ας είναι ακόμη νύχτα...

Μια μεγάλη φωτιά έκαψε το στρατόπεδο, απέναντι απ' το σπίτι. Τώρα έχει σβήσει. Κι απόμεινε ένα μεγάλο σύννεφο καπνού να φεγγίζει στο μαύρο ουρανό. Ο κόσμος γύρισε στο σπίτι του. Η κίνηση λιγόστεψε. Η μπουμπούκα κοιμήθηκε στο κλουβί της. Φουσκώνει τα πορτοκαλί φτερά της, χώνει και το κεφάλι της μέσα στους ώμους και κοιμάται. Σαν τυλιχτό μπαρμπούνι...

Είναι μέρες που πατάω γερά
είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
μα μέσα σε είκοσι λεπτά
σ' είδα να με μισείς,
σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω
Είμαστε μόνοι εγώ και συ
κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ
είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμένη...