Έρχονται στη μνήμη του στιγμές απο το παρελθόν. Δεν χρειάζεται τίποτα ιδιαίτερο: ένα ακορντεόν, ένα τραγούδι...
Βοηθάει το ποτό, η νύχτα, η μοναξιά και η νοσταλγία...
Στων κεριών το φώς, απο μια αναλαμπή αμυδρή γεννιέται εκείνη η βραδυά του τανγκό στο Μύλο...
κι εκείνο το μυστικό άγγιγμα, κάτω απ' το τραπέζι...
Τα όμορφα μάτια της που τον αγκαλιάζαν και η συνομωσία ενός έρωτα που πρωτοάνθιζε...
έτσι πια μπλέκει η πραγματικότητα και το όνειρο...
χωρίς να κοιμηθεί, άγνωστο πως...
ζει ακόμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου