και θα χαθώ...

Πάλι με πνίγουν τα γιατί, και όλα αυτά που είχες πει 

οι χιλιάδες υποσχέσεις που δεν μπόρεσες να αντέξεις. 

Στην βροχή περιπλανιέμαι με κομμάτια την ψυχή, 

και από σκέψεις πλημμυρίζω δίχως τέλος και αρχή. 

Με τρελαίνουν οι εικόνες από όσα ζήσαμε μαζί 

οι στιγμές που έχουν περάσει και στον χρόνο έχουν χαθεί. 

Τ’ άρωμα σου, η μορφή σου, του κορμιού σου η ζεστασιά 

η αγκαλιά σου, το φιλί σου που δεν έχω τώρα πια

Όλα αυτά πονάνε, σαν το γυαλί τρυπάνε 

και όσα θέλω και ελπίζω πέρα από την καρδιά δεν πάνε. 

Πλέον δεν βγαίνουνε τα λόγια, με αφήσανε και αυτά. 

Όσα έχω αγαπήσει, βιβλία είναι κλειστά. 

Τόσα φεύγω που μου είπες όλα μου χαρίσαν λύπες

Λύπες και πόνο θα χω να θυμάμαι μόνο 

το πήρα λοιπόν απόφαση η απουσία σου είναι πρόφαση. 

Να φύγω από δω από κοντά σου να χαθώ.

Και θα χαθώ, από κοντά σου θα χαθώ, 

καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό

Και θα χυθώ, μεσ’τα ποτάμια θα χυθώ, 

κοντά σου ούτε ένα, ούτε ένα λεπτό.

Τόσα συναισθήματα στο χαρτί γραμμένα,

και αλλά τόσα που έχω πει όλα πήγανε χαμένα.

Χαμένα και τα όνειρα, χαμένες και οι σκέψεις, 

πλέον ούτε από θαύμα δεν θα επιστρέψεις.

Τώρα πια φεύγω, το παρελθόν μου αποφεύγω.
Και ότι σε θυμίζει δεν θα αφήνω να μ' αγγίζει.
Θα σκορπίσω, θα χαθώ,
και στης σιωπής μου την ηχώ μοναχός θα ξεχαστώ.