Σιδερένια μέγγενη σφίγγει τα μηνίγγια. Κενός, σαν πουκάμισο αδειανό, ξαγρυπνά τρείς μέρες τώρα. Μάτια ορθάνοιχτα, καρφωμένα στη μελαγχολία της έρημης νύχτας, ψάχνουν την αόρατη ζωή του...
Δεν μιλά, δεν μετέχει...
Μονάχα αφουγκράζεται μεθώντας,
μιαν ασυγκράτητη ταραχή, που φουσκώνει ανταριασμένη,
ύστερα απο το ξαφνικό της πέρασμα...
Είναι το αδοκίμαστο, το απο αλλού φερμένο, που αναδύθηκε μπροστά του,
κι ας μη έχει δίκιο ο λογισμός, πως γκρεμίστηκε ο κόσμος
κι εχάθη η ζωή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου