Τι να θυμηθώ...

Μέλισσες

Sheryl Crow & E Clapton Tulsa Time

Not dark yet...

Shadows are fallin' and I've been here all day
It's too hot to sleep and time is runnin' away
Feel like my soul has turned into steel
I've still got the scars that the sun didn't heal
There's not even room enough to be anywhere
It's not dark yet but it's gettin' there.

Well, my sense of humanity has gone down the drain
Behind every beautiful thing there's been some kind of pain
She wrote me a letter and she wrote it so kind
She put down in writin' what was in her mind
I just don't see why I should even care
It's not dark yet but it's gettin' there.

Πάντα εσύ... μαζί για πάντα...

Wish you were here...

Melissa

And so it is...

...just like you said it should be...

I still can't take you off my eyes, my mind, my life...

Sorrow...

Σε γυρεύω...

Without You

Love In Vain

Wild Horses...

I Can't Go on Without You

            Kaleo - I Can't Go on Without You

Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε...

για τον πόνο σου μου λένε..

'Ολα σε θυμίζουν....

Αγάπησε με...

Ήσουν για μένα...

Μενεξεδένια ήταν τα βουνά

μενεξεδένια τα φιλιά

μενεξεδένια ήταν τα μάτια σου

κατάμαυρη είναι η μοναξιά.

Το τρένο αυτό που σε ξερίζωσε

μου σκίζει πάντα την καρδιά

το σφύριγμά του είναι για μέ λυγμός

το πέρασμά του είναι καημός.

Ήμουν για σένα ο διαβάτης που περνά

ήσουν για μένα το νερό και η φωτιά.

Σε κράτησα μέσα στα χέρια μου

σα να σουνα μικρό πουλί

με την αυγή γλυκοκελάηδησες

το δειλινό είχες χαθεί.

Κι εγώ στα δάση τώρα τριγυρνώ

μετρώ τα κίτρινα κλαδιά.

Simple Song

Το δηλητήριο που πίνεις...

Μοναξιά μου όλα...

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς...

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο

για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα

μ' ένα τσιγάρο...

Μ' ένα τσιγάρο όταν νυχτώνει
μες το μυαλό μου παίρνεις μορφή
γίνεσαι κόσμος, ήλιος κι αστέρια
μέσα στα χέρια λευκό πουλί.

Μ' ένα τσιγάρο έρχεσαι πάλι
στο άδειο σπίτι το σκοτεινό
κι όπως σε βρίσκω μέσα στη ζάλη
αρχίζω πάλι να ξαναζώ.

Σ' αυτήν την πόλη μ' άφησες μόνο
και είμαι δέντρο στην πυρκαγιά
εσύ με είδες σα δολοφόνο
κι εγώ σε είδα σαν Παναγιά..

Το τραγούδι της ερήμου...

Και δε θα μου λείπεις

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Μα για φαντάσου....

Heart's On Fire

Τυφλές ελπίδες...

mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa…

Ψάχνει προπονητή η μεγάλη ομάδα της πόλης μας. Τί να τον κάνει; Μήπως γνωρίζει ποιός και για ποιούς λόγους θα της είναι χρήσιμος; Ξέρει όμως τι θέλει! Το λέει σταράτα ο μεγαλομέτοχός της: —“θέλω το πρωτάθλημα και το κύπελλο!“. Με την ίδια επιθυμία, με τον ίδιο πόθο που ο υπογράφων θέλει να γίνει πρωταθλητής στη Formula 1, Μόνο που ούτε χωράω σε τέτοιο εργαλείο κι ούτε γνωρίζω πως οδηγείται με μαεστρία, σε ακραίες ταχύτητες. Θα πάρει τελικά προπονητή η ομάδα. Κάποιος θα βρεθεί, και θα προσληφθεί. Θα παίξει όμως με σταθερότητα και διάρκεια, το αναγκιαίο ποδόσφαιρο που θα φέρει θέαμα και τίτλους; Θα τη βγάλει τη χρονιά; Ή στο τέλος θα καλέσει τον Γ.Χ. να επαναλάβει τα προηγούμενα καθήκοντά του; Δώνης, Στέφενς και Αναστασιάδης ήρθαν εγκαίρως κι έφυγαν πρόωρα, με κοινό παρονομαστή του κλάσματος τον Γ.Χ. Γεωργιάδη…

“Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει”. George Santayana 1863 - 1952 Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος

 Είναι ο Βλάνταν Ίβιτς καλός προπονητής; Δικαιούται να συνεχίσει στον ΠΑΟΚ ή όχι; Αυτή είναι η ερώτηση του 1.000.000 δολαρίων που λένε οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις, που η κοινή γνώμη φλέγεται για την απάντηση, για την εξέλιξη της καυτής υπόθεσης. Αν όχι το σύνολο των Παοκτσήδων, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους διερωτάται και αγωνιά για το τι μέλει γενέσθαι με τον Ίβιτς. Βέβαια, αν ο ίδιος ο Ίβιτς έχει τους δικούς του λόγους να σταματήσει ως προπονητής του ΠΑΟΚ και να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, δεν πέφτει λόγος σε κανένα μας να έχει άποψη. Αν όμως είναι στο χέρι του Ιβάν να τον διώξει πάλι δεν μας πέφτει λόγος! Δικό του είναι το μαγαζί, από την τσέπη του πληρώνει και για τον Ίβιτς και για όποιον γουστάρει. Έλα όμως που υπάρχει το όμως! Δηλαδή η κοινή ανάγκη να ασχολούνται όλοι με τις μεγάλες ομάδες και ιδιαίτερα όταν ενσκήψει κάποια κρίση, όπως αυτή όπου η καθοδηγούμενη από τον Ίβιτς ομάδα, έχασε την πρωτιά στα play offs. Στον ΠΑΟΚ, αλλά και σε όλες τις μεγάλες ομάδες του κόσμου περισσεύει το συναίσθημα. Κλάψανε πικρά οι tifosi της Γιουβέντους για την απώλεια της κούπας του Champions League. Τα βάψανε μαύρα οι της Μπαρτσελόνα για την απώλεια του Ισπανικού πρωταθλήματος κι αυτό είναι φυσιολογικό. Κι επειδή ο Ίβιτς είναι των Παοκτσήδων - δικό τους παιδί δηλαδή, τον πονάνε, νοιάζονται για την τύχη του. Ο Ίβιτς δεν είναι ξενομπάτης σαν τον Στέφενς ή σαν τον Τούντορ. Έχει ματώσει τη φανέλα του ως ποδοσφαιριστής, έχει υπηρετήσει στις δευτεροτρίτες ομάδες του ΠΑΟΚ κι έχει καταφέρει να κερδίσει τη θέση του πρώτου προπονητή! Γεγονός σπάνιο κι ανεπανάληπτο!

Θυμάμαι τους διθυράμβους που άκουγα στο Radio Metropolis από τους Παοκτσήδες για τον Ίβιτς, όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη και όλοι τους ήταν καπεταναίοι. Που ανέλπιστα πέρσι κέρδισε την πρώτη θέση στα τότε playoffs, όταν κανείς τους δεν το περίμενε. Τα ίδια άκουγα όταν το περασμένο φθινόπωρο και μετά, η ομάδα είχε αρχίσει να ρολάρει, έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο κι έριχνε τις τεσσάρες και τις πεντάρες τη μία μετά την άλλη, μέσα - έξω. Κανείς δεν θυμότανε πότε είχε ξαναπαίξει ο ΠΑΟΚ τόσο ποιοτικό και θεαματικό ποδόσφαιρο, την τελευταία δεκαετία! Την τελευταία φορά που θυμάμαι προπονητή που ξεκίνησε να συμμαζεύει τον ΠΑΟΚ ήταν η εποχή επί Γιώργου Δώνη. Που κι αυτόν τον αδίκησαν οι διοικούντες την ομάδα. Επειδή, ενώ τον είχαν προσλάβει να φτιάξει μια καινούρια ομάδα, με ένα μίγμα μερικών παλιών και περισσότερων νέων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, του άλλαξαν τον στόχο! Εκείνη η ομάδα του Δώνη άρχισε να παίζει καλό ποδόσφαιρο, να διακρίνεται και να εμπνέει εμπιστοσύνη. Κι όταν το είδαν αυτό, άλλαξαν τον σχεδιασμό και την εντολή τους και του ζήτησαν να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας. Στόχος που απαιτούσε άλλο υλικό κι άλλη προετοιμασία! Δεν είχαν λοιπόν, την υπομονή να φτιαχτεί η ομάδα κι έχασαν τα αυγά και τα καλάθια.

Σήμερα, χάσαν πάλι την υπομονή τους. Όταν το φώς είναι στραβό και η σκιά είναι στραβή, λέει μια παλιά Εβραϊκή παροιμία. Που πάει γάντι με τον Ιβάν και τον ενθουσιώδη γιό του. Που δεν περνάει από το μυαλό τους η πιό μεγάλη αλήθεια: η ομάδα του ΠΑΟΚ χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο, από όσο νομίζουν, για να κτιστεί, να θεμελιωθεί αταλάντευτη σε κάθε δυσκολία. Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μια μέρα! Το ίδιο κι η Ρεάλ, κι η Μπαρτσελόνα, κι η Μάντσεστερ κι ο μεγάλος Άγιαξ. Καλός προπονητής λογαριάζεται αυτός που φτιάχνει ομάδα, που παίζει ποιοτικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Καλός προπονητής λογαριάζεται αυτός που διαλέγει καλούς ποδοσφαιριστές και τους κάνει καλύτερους! Κι αυτός είναι ο Βλάνταν Ίβιτς! Που κατάφερε μέσα σε 18 μήνες κι άλλαξε την εικόνα του ΠΑΟΚ, βγάζοντάς τον δεύτερο στο φετινό πρωτάθλημα. Πότε ξαναβγήκε δεύτερος ο ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα;

Ασφαλώς ο Ίβιτς έκανε λάθη. Με πιο ουσιώδες το υπερβολικό rotation των ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα. Αν κάποιος έχει να του καταλογίσει κάτι είναι η υπερβολική του εμπιστοσύνη σε κάθε ενδεκάδα που διάλεγε, σε συγκεκριμένους αγώνες. Χωρίς να έχει καταλήξει σε μια ενδεκάδα - δεκαεξάδα που θα αποτελούσε το βαρύ πυροβολικό του ΠΑΟΚ. Που θα έδινε τα περισσότερα σημαντικά παιγνίδια, σχηματίζοντας μια σταθερή ομάδα υψηλού επιπέδου, όπου το κάθε μέλος της σταθερής ενδεκάδας - δεκαεξάδας θα έβρισκε τον συμπαίκτη του με κλειστά τα μάτια. Με ομοιογένεια και σταθερότητα, ιδιαίτερα στους κρίσιμους αγώνες.

Αν φύγει ο Ίβιτς, φεύγει μαζί του και το υπολογίσιμο κεφάλαιο του ποδοσφαίρου, που ονομάζεται “συνέχεια και βελτίωση της υπάρχουσας καλής ομάδας”. Χάνεται η νοοτροπία της, η σφυρηλατημένη σε εκατοντάδες προπονήσεις ταξίδια και αγώνες. Χάνεται η αδελφοσύνη και η ιεραρχία μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Χάνεται η εμπειρία που απορρέει από τη δουλειά αυτής της ομάδας. Ο Ίβιτς και οι συνεργάτες του κατάφεραν να εκμηδενίσουν τη μάστιγα των θλάσεων, που υπέφερε ο ΠΑΟΚ. Άντε πάλι από την αρχή να ξαναβρούν τα όρια των επόμενων ποδοσφαιριστών ή τα όρια των σκληρών προπονήσεων που πρέπει να εφαρμοστούν.

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει, μας θυμίζει ο ισπανοαμερικανός φιλόσοσφος George Santayana. Κι αυτό να το πείτε στον Ιβάν και στον ενθουσιώδη γιό του…

Υ.Γ. Δύο είναι τα αποτελέσματα κάθε κρίσης: οι δυσκολίες και οι ευκαιρίες. Όμως, όσο μεγαλύτερη η γνώση, τόσο ηπιότερη η κρίση…

I Can't Go on Without You

Cesk Fabregas: Το ποδόσφαιρο είναι γ@μημέν@ απίστευτο”!

Οι εικόνες που διαδέχονταν η μία την άλλη, ύστερα από τη λήξη του τελικού στο Cardiff, μοιάζανε να είναι φτιαγμένες από κάποια κινηματογραφική ταινία. Με σκηνικό το γήπεδο, που φαίνονταν σαν εξωγήινη κι απίθανη κατασκευή ιδιοφυούς σκηνογράφου, οι πρωταγωνιστές “ηθοποιοί” έπαιζαν τις τελευταίες σκηνές του ρόλου τους. Αυτός που έπαιζε τον Gianluigi Buffon με κόπο συγκρατούσε τα δάκρυά του. Ο άλλος που έπαιζε το ρόλο του Cristiano Ronaldo αγκάλιαζε με ευγνωμοσύνη τον μέντορά του sir Alex Ferguson. Άλλοι δυό ηθοποιοί δείχναν την αντίθεση της φανερής πικρίας του Massimilliano Allegri από τη μιά κι από την άλλη τον Zinedine Zintane να καμαρώνει ικανοποιημένος, κρατώντας στα χέρια του το τρόπαιο του Champions League. Στο φόντο των πανοραμικών εικόνων ο σκηνοθέτης πρόβαλλε,  με διαδοχικά κοντινά και μακρινά καρέ, τη στεναχώρια των Ιταλών tifosi απέναντι στη μεγάλη χαρά των Ισπανών socios…

Καλήν αντάμωση φίλε...

Βαρύ το χέρι στο πληκτρολόγιο. Πώς να περιγράψεις τη σιωπή; Που στο άκουσμα του θανάτου σου, καλέ μου φίλε, βυθίστηκε ο κόσμος μου; Το πρωί μίλαγα για σένα. Μ' ένα αδιόρατο σκίρτημα, μ' ένα ανεξήγητο σκίρτημα στην καρδιά, επειδή καιρό είχαμε ν' ανταμώσουμε...
Να μπορούσε νά 'τανε ψέμματα η κακή είδηση. Να σε περιμένω στο γραφείο. Για 'κείνες τις κουβέντες τις νυχτερινές, τις ατέλειωτες. Με το ουίσκυ στα χοντρά κρυστάλλινα ποτήρια και τον καπνό των πούρων να θολώνει την ατμόσφαιρα και τις ψυχές μας...
Κι ύστερα πάλι στη δουλειά. Εσύ σκυφτός πάνω στο αρθροσκόπιο κι εγώ με τα μάτια καρφωμένα στο μόνιτορ. Να μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία, μέχρι να ξεδιαλύνουμε το άγνωστο, μέχρι να καθαρίσουμε το ύποπτο...
-- Κάθισε ακόμη λίγο... με προέτρεπες με λαχτάρα. Να μή φύγω βιαστικός και να κλειστούμε μόνοι, στο μικρό σου κελί - ιατρείο, να μιλήσουμε, να μιλήσουμε να μιλήσουμε... Τόσο πολύ το είχαμε ανάγκη. Τόσο πολύ το φχαριστιόμασταν...
Βιάστικες να φύγεις Κώστα... δυό μέρες πριν τη γιορτή σου, άλλο πάλι κι αυτό!
Καλήν αντάμωση φίλε! Καλήν αντάμωση!

Una furtiva lagrima

A furtive tear
in her eyes appeared:
Those festive young girls
she seemed to envy.
What more need I look for?
What more need I look for?
She loves me! Yes, she loves me, I see it. I see it.
For a single instant the beats
of her beautiful heart to feel!

Moonlight Sonata

Beethoven - Moonlight Sonata 

Stubborn Love

Αγάπη...

Πού να σε ταξιδέψω
γυαλιά και λαμαρίνες
γεμίσανε τα χρόνια
με εκτελεσμένους μήνες

Το 'χω παράπονο, πάρε με ζήτα μου...

σου στέλνω μ' ένα γράμμα

του φεγγαριού τη λάμα.

πάρτη και χτύπα με,

μάνα μου, τρέλλα μου

κι αν κλαίει η ψυχή σου,

γέλα μου...

Kaleo "Broken Bones"

Πρωινό...

Σβήνω αυτό το φως
βάλε για καφέ
ξημερώνει, πού 'ναι τα κλειδιά μου
τα λεφτά είναι στην ψωμιέρα
κι ότι ζήσαμε μες στη νύχτα αυτή
σαν σπουργίτι το τζάμι μας ραγίζει.

Elza Soares: The Woman at the End of the World

Disturbed - The Sound Of Silence

Big in Japan....

Αν...

and so it is... for ever!

The first cut is the deepest...

SHY LUV - SHOCK HORROR feat Jones

SHY LUV - SHOCK HORROR feat Jones from bif on Vimeo.

'Till I fell in love with you...

Another day of Sun...

Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε σοφότεροι. Μεγάλη αλήθεια, που δεν μπορούμε να την αντιληφτούμε πλήρως, όταν η νειότη αμέριμνη μας περιπαίζει. Η ωριμότητα λένε πως δεν συμβαδίζει με την ηλικία. Ίσως. Όμως είναι τις περισσότερες φορές συνυφασμένη με την μεγαλύτερη ηλικία. Όπως και η συγχώρεση, η ανεκτικότητα και η οργή. Όσο μεγαλώνουμε τόσο καλύτερα καταλαβαίνουμε τον κόσμο...

My back pages...

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι

Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια

Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια

Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα

Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει

Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα

Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' ασε με πάλι να καώ

Αντέχω για ένα γύρο ακόμα

η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' όνειρο γίνε πλάνο μου

Πόσο μελό να γίνω ακόμα

για να κολλήσεις πάνω μου.

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι

Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι

Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει

Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα

Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία

Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία

Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' ασε με πάλι να καώ

Αντέχω για ένα γύρο ακόμα

η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα

κι' όνειρο γίνε πλάνο μου

πόσο μελό να γίνω ακόμα

για να κολλήσεις πάνω μου