Άφησε πίσω όλες (σχεδόν) τις αναμνήσεις και έφυγε. Ύστερα απο έντεκα χρόνια αδιάλλειπτης δουλειάς χρειάζονταν διακοπές. Επιπλέον ο μικρός του γιός χρειάζονταν προπόνηση οδήγησης σε κλειστές κι αλλεπάλληλες στροφές. Προπόνηση σε πισωκίνητο κι επικίνδυνο (άμα δεν το ξέρεις) αυτοκίνητο. Ο παλιός δρόμος για Ηγουμενίτσα έχει τέτοιες στροφές. Σιάτιστα, Νεάπολη, Τσοτύλι, Βουχωρίνα, Αυγερινός, Πεντάλοφος, Επταχώρι, Κόνιτσα, Γιάννενα αποτελούν μια αλυσίδα στροφών αλλά και γήπεδο προπόνησης. Το τοπίο άγριο, δυνατό και υπέροχο! Η ένταση της οδήγησης βάλσαμο στη μνήμη και στη λήθη. Όπως και η συντροφιά του μικρού. Άλλωστε για πρώτη φορά θα κάνανε διακοπές μαζί οι δυο τους, πατέρας και γιός...
Στην Κέρκυρα θα προσπαθούσε να ξεκουραστεί. Επειδή η πίεση που είχε δεχτεί τον τελευταίο καιρό έγινε ανυπόφορη...
Οι αναμνήσεις τον ακολουθούσανε παντού. Μέρα και νύχτα! Κάθε στιγμή και σε κάθε κάθε περίπτωση οι εικόνες, οι λέξεις, οι άνθρωποι, τα τοπία έδιναν το αναπόφευκτο ερέθισμα: η ζωή με εκείνη! η ζωή με την ψυχή γεμάτη με τον άνθρωπό του...
Και πώς να ξεχάσει ή να μη γεμίσει τον κόσμο του με την αναπνοή της;
Πήρε ο μικρός και τράβηξε video τις διαδρομές. Στο ραδιόφωνο έτυχε να παίζει το τραγούδι του: I can't take my mind off you...
Τα σημάδια δεν σβήνουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου