Τις Κυριακές...

Πολύ πριν το αγίνωτο γίνει μέσα του χειροπιατσό, την είχε ονειρευτεί.

Σε απρόμαυρες εποχές, που οι δοκιμασίες ήτανε σκληρές, λόγω των περιστάσεων...

Τότε που του καθενός τα όνειρα απαγορεύονταν, μιας και η ζωή είχε άλλες προτεραιότητες, πιότερο σοβαρές και σπουδαίες...

Ύστερα, όταν άλλαξαν των αστερισμών οι βάρδιες και τα βουνά απομακρύνθηκαν απ' το πλευρό του,

μέσα σε μια δίνη παραισθήσεων, απο την ένταση μιας κάλπικης ζωής, που κάλυπτε τα αφανέρωτα της ψυχής του... τη βρήκε!

Συνομώτησαν όλοι οι Θεοί, η Τύχη και εκείνη

και όλος ο κόσμος του απόκτησε νόημα, τέλος και αρχή, ψυχή και νόηση, ελπίδα και προσδοκία, ευτυχία και προοπτική...

Τό 'νοιωθε καλά, πως δεν ήταν αργά για 'κείνον

και πως η δικαίωση της έντιμης δικαιοσύνης του, θεμελίωνε την αιωνιότητα...

Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά!

Το αχ! των επιλογών του τον πλήγωσε και τώρα 

θρηνεί τη χαμένη του εμπιστοσύνη...