Όσα η αγάπη ονειρεύεται...

Η πόρτα μου είναι ανοιχτή

και το δωμάτιο άδειο.

Το βλέμμα ξεμακραίνει απέναντι

μα είναι θολά

κι ο νούς πάει πιο μακριά

για να θολώσει πιο πολύ, πιο δυνατά,

μέχρι που ο πόνος γίνει αβάσταχτος

κι η μοναξιά ανείπωτη...

Χάθηκε ο κόσμος μου!

ξέμεινα στη σιωπή, στην αναπόφευκτη λύπη...

Μονάχη έγνοια τα τσιγάρα μου, το αλκοόλ

κι ένα πληκτρολόγιο που δραπετεύει...

Παίρνω απόσταση απ' το χτες

όμως έρχεται ενα τραγούδι

και μ' ανατρέπει

Και το χτες ζωντανεύει και

δεν μ' αφήνει να ησυχάσω...

Κι είναι τόσα πολλά που έπαψα να σου λέω

τόσα πολλά που στερήθηκα να νοιώθω

τόσα πολλά που δεν μπορώ ν' ακουμπήσω

τόσα πολλά που δεν φτάνουν τα λόγια μου 

για να τα γράψω...

Όσα η αγάπη ονειρεύεται...