Πέρισυ, τέτοιες μέρες απόμεινε μόνος. Δύσκολες μέρες. Τότε διάλεξε να μη κρατηθεί απο κανένα χέρι. Επειδή το χέρι της δεν απλώθηκε ποτέ για βοήθειά του. Κι ας ήξερε πως περνά δύσκολα. Δύσκολα για εκείνον δύσκολα και για εκείνη. Μόνο που εκείνη αναζήτησε αλλού τη νύχτα της. Κρυφά, μυστικά και δίχως να τον λογαριάσει... Όπως είχε κάνει και παλιότερα...
Έτσι προδόθηκε μια όμορφη ιστορία κι άρχισε ο ατέλειωτος εφιάλτης...
Τούτο το καλοκαίρι επαναλαμβάνει το περσινό. Η θάλασσα δεν θα τον δεί ούτε κι ο κόσμος. Αντίστροφα πορεύται στο τέλος του χρόνου, που του αναλογεί. Μόνος όσο ποτέ! Μόνος κι αποφασισμένος να μη ξαναδοκιμάσει καμμιά επιθυμία. Μια - μια τις διαγράφει απο τα εγκεφαλικά του κύτταρα. Έτσι παύει να υπάρχει σαν άνθρωπος. Ακονίζει τη νοημοσύνη σε ασκήσεις λιτότητας, αφαίρεσης, κατάργησης. Για να γλυτώσει...
Πώς θα γλυτώσει;
Μ' ένα ποτήρι θάνατο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου