Πολλές ζωές κράτησε ετούτος ο χρόνος... κι ακόμη ξοδεύεται μάταια, σαν το γλίστρημα της άμμου στην ανοιχτή παλάμη. Ωστόσο η ψυχή του δεν λέει ν' αδειάσει... λές κι είναι ατέλειωτος δρόμος, η ψυχή, που ξετυλίγεται στο θολό ορίζοντα. Κι απο που να πάει; ή καλύτερα που να πάει και γιατί;
Έτσι μόνος παλεύει τον καιρό κι όπου τον πάει ο δρόμος...
Επειδή στις ώρες της σιωπής καμμιά στιγμούλα του δεν κρατάει στο χρόνο
κι ότι αγάπησε σ' εκείνη το χρωστά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου