Η χθεσινή Πανσέληνος ξεθώριασε απόψε... πήγε και κρύφτηκε πίσω απ' τα μαύρα σύννεφα. Κρύφτηκε απο το βλέμμα του στην πρώτη "επέτειο" της μοναξιάς του. Μοναξιά - ποινή ισόβιας καταδίκης που ο ίδιος διάλεξε να εκτίσει, αρνούμενος να συμβιβαστεί με τη μοίρα, με τη ζωή. Κι αν ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές, η θεραπεία τούτη δεν τον αφορά. Επειδή υπάρχουν και πληγές αγιάτρευτες, όπως η δική του...
Είδε σχεδόν όλα τα περάσματα της Πανσέληνου στον πρώτο χρόνο. Μέτρησε με το σημάδι της τον αχανή χρόνο. Χωρίς επιθυμία, χωρίς ελπίδα. Σαν ένα σταθερό ρολόι φυλακής που κι αυτό είναι χρήσιμο για κάθε ισοβίτη. Κι όπως ο ισοβίτης κλείνεται στον εαυτό του, αναγκασμένος απο την ποινή να επιμερίσει τη ζωή του, το ίδιο κι αυτός, ελάττωσε τη ζωή και τη προσάρμοσε μόνο στ' απαραίτητα: επειδή έχασε τον κόσμο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου