Τον σκότωσε και τον σκοτώνει ακόμα...

Αυτός εκεί που διασχίζει ήρεμα το δρόμο, ξέκοψε πια ολότελα απο τους φίλους του...

Έχει γλιτώσει κατά σύμπτωση (λίγο η τύχη να τον αφήσει, χάθηκε...)

Μένει μακριά απο τις επίγειες συγκρούσεις και δίχως ελπίδα, περνά τη λιγοστή ζωή του...

Διάλεξε να μη χορταίνει τις επιθυμίες του, αλλά να τις ξεχνά...

Μέσα στην αναστάτωση της πολύβουης πόλης, παραμένει ολομόναχος...

Επειδή αφρόντιστα, επιπόλαια δινότανε στον έρωτα και όλοι οι δρόμοι του φέρνανε στη λάσπη...

Κι όταν αληθινά ερωτεύτηκε... ο έρωτας τον σκότωσε και τον σκοτώνει ακόμα...

Έτσι κυλά ο χρόνος που πάνω στη γη του δόθηκε...